„Opuszcza kraj”. Jest to swego rodzaju trąbiona wiadomość w naszych czasach. Jak kiedyś na dworze władcy. „Jego Królewska Mość się ubiera!” „Król idzie dziś na spacer po parku”. Lub kiedy odźwierny stuka halabardą, aby zasygnalizować „Jego Miłość Książę Yorku osobiście!”
Chociaż inflacja jest silna w tym obszarze. Napisano już o zbyt wielu ważnych osobach wyjeżdżających z kraju, które jak się później okazało zostały – na przekór terrorowi. Inflację dodatkowo wspomaga fakt, że witryny polujące na kliknięcia używają tego nagłówka, nawet jeśli artykuł ujawnia, że on tylko odwiedza, jest na wakacjach, negocjuje, składa wizytę lub otrzymuje spadek. Nie tak dawno ATV informowało nawet, że Péter Márki-Zay wyjeżdża z kraju, a potem właśnie zobaczyłem, że najświeższe informacje o nim były takie, że „gmina kierowana przez Márki-Zay otrzymała grzywnę w wysokości 32 milionów”.
Teraz starosta wywołuje w niektórych ludziach tyle strachu, że opuszczą kraj.
Słyszałem to na własne uszy, kiedy ostatnio piłem piwo ze znajomym. Po mszy poszliśmy na piwo - bo jedno i drugie wpisuje się w dobrą tradycję, a w starym powiecie też mogliśmy się przekonać, że dwa główne filary osady to kościół i karczma. Młodzi ludzie rozmawiają przy stoliku obok nas. O powrocie przerażającego średniowiecza, o religii i feudalnych pozostałościach,
„Ludzie, którzy uważają się za religijnych, próbują odebrać ludziom niereligijnym prawo do tego, aby mogli szczerze kochać swój kraj, aby mogli być porządnymi, sumiennymi, dobrymi ludźmi, tak jak są dobrzy i źli ludzie wśród ludzi, którzy nazywają siebie wierzący. Prawdziwe podziały nie przebiegają między wierzącymi a ateistami, gejami a heteroseksualistami, nawet nie prawicowymi czy lewicowymi, ale między ludźmi rozsądnymi a bezsensownymi. Widzę bezsens w tych działaniach. Całe szczęście, że i tak wyjeżdżam z kraju jesienią. "
Wlewam piwo i melasę.
Jakie to ogłuszające, ale szczerze. Nie rozumiem, dlaczego ateiści się tym nie interesują? W coś nie wierzą, można się śmiać, jeśli chcą, ale wyzywająco się sprawdzają. To tak jakby Zolika nie lubiła zespołu Depeche Mode i nie wystarczy jej nie słuchać, ale podchodzi do nieznajomych na ulicy i mówi im, że zespół Depeche Mode nie jest dobry.
Wierzący też świadczą, nie kwestionuję tego. Ale wierzący bronią czegoś, w co wierzą, że istnieje. Ateiści atakują to, co ich zdaniem nie istnieje. Ten mówca tutaj przy sąsiednim stoliku też chce wyjechać z kraju, ale nie ma dla niego znaczenia, czy jest hrabstwem, czy nie.
Kiedy słyszę takie rzeczy, zawsze czuję się, jakbym włączyła się w rozmowę przedszkolaków, którzy po raz pierwszy odkrywają, że Mikołaj nie istnieje. Zdali sobie z tego sprawę. Oni już „wiedzą”. Ponieważ nie są jak „tłum”.
O mój Boże.
Religia to konstrukt społeczny. Nie przede wszystkim obecność lub nieobecność pana Bearda. Społeczeństwo, w którym podupada religia, staje się słabsze, wzrasta przestępczość, spada populacja i coś jeszcze. (Chłopcy w przedszkolu jeszcze tego nie wiedzą, wystarczy, że odkryją nieobecność Świętego Mikołaja.) Nie ma duchowej próżni! Tam, gdzie są dziury, wpada inna, bardziej żywotna i ukrywa wielu małych przedszkolaków „Wątpię w Świętego Mikołaja”. Takie jest społeczne podłoże religii, dlatego głupotą jest buntować się przeciwko niemu, nawet dla niewierzącego.
To nie tylko głupie, to jest szkodliwe.
Zdjęcie: Pixabay
