Kompromis był również do przyjęcia dla niemieckiego Führera, Adolfa Hitlera, który już wcześniej zdecydował się na napaść na Polskę, a następnie Europę Zachodnią, dzięki czemu mógł bez przeszkód przeprowadzić agresję.
Dokument podpisany w Moskwie 23 sierpnia 1939 r. przez sowieckiego ludowego komisarza spraw zagranicznych Wiaczesława Mołotowa i ministra spraw zagranicznych Niemiec Joachima von Ribbentropa w obecności Stalina wszedł natychmiast w życie.
W dziesięcioletnim porozumieniu, składającym się z siedmiu artykułów, strony zobowiązały się do powstrzymania się od wszelkich aktów przemocy wobec siebie, od wszelkich aktów agresji i wszelkich ataków, czy to indywidualnie, czy wspólnie z innymi mocarstwami. W traktacie zawarto również tajną klauzulę, która podzieliła Europę Wschodnią na niemieckie i sowieckie strefy interesów, a po wybuchu wojny nastąpił na tej podstawie podział terytorialny. Istnieniu tajnego protokołu dodatkowego, którego tekst opublikowano na Zachodzie już w 1946 r., Związek Sowiecki zaprzeczał aż do pieriestrojki Gorbaczowa.
Mołotow wita przybyłego do Moskwy ministra spraw zagranicznych Ribbentropa na Kremlu Źródło: Ria/Novosti/Archive
Wszystko to tylko opóźniło konfrontację: Hitler, gdy nie groziło mu już niebezpieczeństwo wojny na dwa fronty, 22 czerwca 1941 roku zaatakował Związek Radziecki bez wypowiedzenia wojny, a pakt Ribbentrop-Mołotow wygasł.
Nazistowska III Rzesza została zniszczona w 1945 roku, ale w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, które znalazły się w sowieckiej strefie interesów, ustanowiono dyktatury komunistyczne.
które istniały w różnych formach iz różnymi metodami represji aż do zmiany reżimu na początku lat 90.
W czerwcu 2008 r. na międzynarodowej konferencji zatytułowanej „Sumienie Europy a komunizm”, która odbyła się w Pradze, były prezydent Czech Václav Havel powiedział: Europa ponosi niezwykłą odpowiedzialność za nazizm i komunizm, dwa systemy totalitarne, które powstały na tym kontynencie.
Uczestnicy spotkania, a następnie we wrześniu Parlament Europejski (PE)
Przedstawiciele Węgier, Estonii, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Łotwy zaproponowali ogłoszenie 23 sierpnia, dnia podpisania paktu Ribbentrop-Mołotow, dniem pamięci o ofiarach reżimów totalitarnych.
PE przyjął rezolucję w tej sprawie w kwietniu 2009 r. 10 czerwca 2011 r. na ostatnim posiedzeniu prezydencji węgierskiej w Radzie UE ministrowie sprawiedliwości Unii Europejskiej, z inicjatywy Polski, Węgier i Litwy, we wspólnej rezolucji uczcili pamięć ofiar zbrodni popełnionych przez reżimy totalitarne. W dokumencie przypomniano dzień upamiętniający ofiary reżimów totalitarnych i zwrócono się do państw członkowskich o zbadanie, w jaki sposób upamiętnienie powinno się odbywać w świetle historii i specyfiki ich własnych krajów.
Dzień Pamięci po raz pierwszy odbył się w 2011 roku.
Na unijnej konferencji rządowej, która odbyła się w Warszawie, kolejny prezydent UE zgodził się na utworzenie wielonarodowej sieci badań systemów totalitarnych. Porozumienie osiągnięte na spotkaniu założycielskim platformy w Pradze w październiku podpisało 19 instytutów z 13 krajów, a Węgry reprezentuje we współpracy Muzeum House of Terror.
W 2012 roku liderzy europejskich instytucji pamięci podpisali w Budapeszcie wspólną deklarację o utworzeniu europejskiego muzeum, którego zadaniem jest prezentowanie funkcjonowania i zbrodni systemów komunistycznych, narodowosocjalistycznych i innych systemów totalitarnych.
W czerwcu 2018 r. premier Viktor Orbán dokonał inauguracji pomnika ofiar sowieckiej okupacji (komunistycznej dyktatury) w Óbudzie.
W 2019 roku w Dniu Pamięci kilka europejskich stacji telewizji publicznej pokazało krótkie filmy zrealizowane z inicjatywy warszawskiej Europejskiej Sieci Pamięci i Solidarności (ENSR) przypominające losy ofiar przemocy i prześladowań popełnionych w imię europejskiego totalitaryzmu reżimów, z których jedna była najmłodszą ofiarą rewolucji węgierskiej z 1956 r., przywołał pamięć Pétera Mansfelda.
Źródło: hirado.hu
