Ferenc György, wujek Feri, 86-letni legendarny szewc z Érd porzucił swoje rzemiosło. Do ostatniej chwili walczył o zachowanie ziemi szewca, jak to określił. W końcu odłożył młotek na zawsze i przeszedł na emeryturę na dobre.

To długa historia, która nawet nie zaczęła się na Węgrzech. Jako zagraniczny Węgier pochodzi z Székelyföld, Gyergyó, a fachu uczył się w Cluj. Według niego nigdy nie chciał być szewcem, w latach pięćdziesiątych każdy chciał pracować w branży metalowej.

W tym czasie jego matka wsadziła go do pociągu do Cluj, mówiąc: „idź, mój synu, naucz się zawodu, bo bez tego staniesz się niczym”. Nie został przyjęty do szkoły przemysłu metalowego, ale przemysł skórzany wydawał się dobrą opcją. Myślał, że będzie mógł prosperować w wiosce dzięki rzemiosłu, którego się nauczył.

Ostatecznie został w Cluj i rozpoczął pracę w słynnej fabryce obuwia Clujana. Nigdy nie chciał tego zmienić, aż do emerytury robił tam buty i uczył młodzież.

„Kochałam swój zawód, nigdy nie żałowałam, że w końcu go wybrałam. Nie ma dwóch takich samych butów, każdy egzemplarz był dla mnie prawdziwym wyzwaniem"

- powiedział z uśmiechem wujek Feri.

On i jego żona nie chcieli przyjeżdżać na Węgry, ale po przeprowadzce dzieci na początku lat dziewięćdziesiątych postanowili zrobić to samo kilka lat później. Ich nowy dom stał się tego wart. Już wtedy zarabiał na emeryturę, więc tutaj kontynuował swoje rzemiosło.

Po mieście szybko rozeszła się wieść, że wujek Feri jest mistrzem w swoim fachu, więc z każdym dniem dostawał coraz więcej kunchaftów, nie mówiąc już o tym, że nie pracował drogo.

„Przyjrzałem się, ile tu pracują, jakie są ceny i zrobiłem wszystko za połowę ceny w porównaniu z tym. Nie chciałem wykorzystywać ludzi, bo mogłem zrobić mniej”

Wujek Feri pamiętał.

Nie ma klasycznego warsztatu, ale jego mała skrzynka z narzędziami ma wszystko, czego potrzebuje. Niejednokrotnie prawdziwa praca warsztatowa odbywa się w cieniu starej jabłoni w ogrodzie, ale pewnego zimnego, deszczowego dnia w kuchni i piwnicy odbyły się naprawy.

Niestety szewstwo powoli odchodzi do lamusa, ponieważ mało kto wybiera już ten zawód. Wujek Feri myśli, że to dlatego, że tak naprawdę nie można się na tym wzbogacić. Odkąd pojawiły się tanie chińskie buty, pracy jest zauważalnie mniej. Coraz mniej osób oddaje swoje buty do naprawy.

Pieniądze przydały się jednak jako dodatek do emerytury. Żyli biednie, ale mieli wszystko, czego potrzebowali do przeżycia. Z biegiem lat wiele rzeczy się zmieniło. Jego ukochana żona zmarła pięć lat temu. Stary szewc mieszka sam w swoim malutkim domku, a stolarki tam jeszcze nie zostawił. Ma 86 lat, ale dopiero teraz zaczął odczuwać, że kończy mu się cierpliwość. Coś się zmieniło.

„Prawdopodobnie przychodzi to z czasem, ale nigdy nie myślałem, że nadejdzie czas, kiedy tworzenie czegoś będzie problemem”

myśli wujek Feri.

Ma jeszcze kilka drobnych prac do wykonania, ale naprawiane buty mają już metkę, więc informuje mechaników, że nie może podjąć się dalszych napraw. Jak to ujął, zdał sobie sprawę, że jego ręka nie jest tak silna jak kiedyś.

Jeśli w rodzinie jest jeszcze jedna para butów, które wymagają naprawy, nie waha się wyjąć narzędzi, ale z jego strony będzie to raczej nostalgia. Nie będziesz się nudzić i będziesz mieć dużo wolnego czasu. Dni spędza na spacerach, wszędzie chodzi pieszo. Wujek Feri zrobił swoje własne buty, nadal ich używa, są nieusuwalnymi kawałkami.

Wydaje się, że stare porzekadło, że szewc zawsze ma dziury w butach, nie ma w sobie nic z prawdy. Przynajmniej w Érd...

Zarabiaj teraz

Wyróżniony obraz: Attila Gárdos