Trudno krytykować wielkoduszny gest: nasi wygnani bracia zakarpaccy są w tej chwili wolni, ale kto wie, jakie próby ich czekają – pismo Attili Bánó.
Największy szacunek i uznanie należą się tym, którzy przyczynili się do uwolnienia jedenastu węgierskich jeńców wojennych z Zakarpacia. Na podstawie doniesień publikowanych w prasie możemy być wdzięczni Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu, w tym Patriarsze Moskwy i Wszechrusi Cyrylowi, Metropolicie Antalowi Wołokołamskiemu i Arcykapłanowi Mikołajowi Bałasowowi, którzy w dużym stopniu przyczynili się do sprawnego przebiegu akcji.
Podziękowania należą się również Węgierskiej Maltańskiej Służbie Charytatywnej, Zsoltowi Semjénowi, wicepremierowi odpowiedzialnemu za sprawy kościelne oraz tym, którzy pracowali w tle na rzecz powodzenia szczytnej sprawy. Podjęcie takich kroków wymaga od Węgier dużej odwagi.
Dobrze pamiętamy, że kilka tygodni temu, w kwietniu, liczba węgierskich żołnierzy zabitych w wojnie na Zakarpaciu wzrosła do osiemnastu, co najmniej tyle, ile podawano w wiadomościach. Kárpáti Igaz Szó poinformował, że 42-letni Ottó Lengyel poległ 28 marca w Bahmut, a 29-letni Miklós Guti 19 lutego gdzieś w powiecie Donyeck. W odniesieniu do niego gazeta zacytowała szokujące słowa jego siostry:
„Ostatni raz rozmawiałem z nim na dzień przed śmiercią, radośnie zapowiedział, że za trzy dni, po dziesięciu miesiącach, będzie mógł wrócić do domu na kilka dni. Minęły trzy dni, a on się nie zgłosił. Upadł 19 lutego, 21 został oficjalnie poinformowany o śmierci, a 25 lutego został pochowany w Munkács. Wrócił do domu, ale nie w taki sposób, jak się spodziewaliśmy.
Nie wiemy, jaki byłby los Węgrów uwolnionych z niewoli rosyjskiej na Ukrainie. Znając bezwzględność ukraińskich praw wojennych, przypuszczalnie wróciliby na front. Wiemy natomiast, że rzecznik ukraińskiego MSZ Ołeh Nyikolenko stwierdził: ukraiński rząd nie otrzymał żadnych informacji o węgiersko-rosyjskich negocjacjach związanych z operacją, a o transporcie jeńców wojennych na Węgry dowiedział się jedynie z wypowiedzi Zsolta Semjén.
Śmiem zaryzykować, że gdyby ukraińskie kierownictwo otrzymało wcześniejsze informacje od strony węgierskiej, doszłoby do ogromnego skandalu i kolejnej antywęgierskiej kampanii oszczerstw.
Jednak po tym, co się stało, nie jest to już takie proste, wszak nadal chodzi o uwolnienie jeńców wojennych, czyli gest wielkoduszny, który trudno byłoby skrytykować. Rzecznik poprosił o informacje na temat obywateli Ukrainy i umożliwienie wizyty konsula Ukrainy w celu „pomocy konsularnej”. Nie zdziwiłbym się, gdyby na takiej imprezie „pomocowej” tego wymagały ukraińskie przepisy wojskowe. Nasi wygnani bracia zakarpaccy są w tej chwili wolni, ale kto wie, jakie próby ich czekają.
Na każdą dobrą wiadomość przypada znacznie więcej złych wiadomości. Dba o to kierownictwo w Brukseli. Jeśli odważni węgierscy politycy i działacze charytatywni osiągną jakieś podnoszące na duchu wyniki, mieszkająca z nami lewicowo-liberalna grupa akcji niemal natychmiast zepsuje radość. Podczas gdy węgierscy patrioci za wstawiennictwem Kościoła działali na rzecz uwolnienia naszych rodaków za granicą, zgodnie z misją papieża Franciszka polegającą na wyzwalaniu więźniów, większość ministrów spraw wewnętrznych UE głosowała za wprowadzeniem przez UE obowiązkowego rozdziału migrantów między państwa członkowskie stany.
Ten motywowany politycznie, brutalny krok poparli również węgierscy przedstawiciele opozycji z UE.
Węgierskich lewicowych liberałów nie przeszkadza fakt, że węgierscy obywatele powiedzieli „nie” obowiązkowym kwotom. W Parlamencie Europejskim wszyscy głosowali za propozycją mającą na celu obowiązkowe rozmieszczenie migrantów. Nacsa Lőrinc, wiceprzewodnicząca frakcji parlamentarnej Chrześcijańsko-Demokratycznej Partii Ludowej, ogłosiła w oświadczeniu wideo: „Nie pozwolimy Brukseli zmienić Węgier w kraj imigracji!”.
Polityk KDNP wymienił też z imienia i nazwiska niechlubnych bohaterów nietypowego zachowania. Są to: Attila Ara-Kovács, Katalin Cseh, Klára Dobrev, Anna Donáth, Márton Gyöngyösi, Csaba Molnár, Sándor Rónai i István Ujhelyi.
To prowojenne, służalcze społeczeństwo, które regularnie atakuje stronę narodową od tyłu – według trafnej wypowiedzi Philipa Rákaya, zdradliwego odcinka – bardzo utrudnia obronę przed atakami politycznymi z zagranicy. Jej członkowie nieustannie nakłaniają brukselskie kierownictwo do antywęgierskich działań, jednocześnie przekonując wyborców, że robią to z patriotycznej gorliwości.
Kiedy węgierski rząd znajduje się pod ogromną presją zarówno ze strony zachodniej, jak i ukraińskiej z powodu pokojowych i gospodarczych stosunków z Rosjanami – ograniczonych do importu energii i rozbudowy Paksu – wówczas odważna postawa zakarpackich Węgrów, którzy również cierpiący z powodu poboru do wojska, jest godny pochwały. Ci, którzy w tym uczestniczą, są prawdziwymi patriotami!
A mówiąc o odwadze, nie zapominajmy, że w całej naszej historii byliśmy często nazywani krnąbrnymi, buntowniczymi przez tych, którzy chcieli nami rządzić, którym nie podobało się, że nie zginamy kręgosłupa. Jesteśmy mniejsi w porównaniu z dużymi krajami europejskimi, ale widzimy, że rządom dużych brakuje odwagi, jeśli chodzi o obronę ich interesów narodowych, swoich granic, standardu życia i bezpieczeństwa swoich obywateli.
Dobrze by było, żeby się przebudzili do samoświadomości, bo jest prawda w starym powiedzeniu, że naród tchórzliwy nie ma ojczyzny.
