Czy będziemy tam, gdzie będą podejmowane decyzje, czy będziemy tam siedzieć, gdy karty zostaną rozdane, czy też po prostu znowu będziemy się bawić? Społeczność licząca pół miliona ludzi mogłaby stworzyć historię, gdyby była wystarczająco odważna.
Moja podróż rzadko kiedy prowadzi mnie do mojej węższej ojczyzny, gdzie Nógrád i Gömör przytulają się do siebie. Z moich wspomnień wynika, że z Fülek do Medvesalja są kręte, dziurawe i wąskie drogi, a teraz drogi nawet nie widać, tyle maszyn pracuje. Nagle już nawet nie rozumiem co się dzieje, że ten region też został na mapie do remontu. Odpowiedź jest jednak prosta. W listopadzie ubiegłego roku wybory powiatowe przyniosły spektakularny sukces w gminach Gömör i Nógrád.
Przedstawiciele Węgier obecni są z najsilniejszą frakcją w parlamencie okręgowym, więc jest już szansa na nadrobienie kilkudziesięciu lat opóźnienia. Nie inaczej jest w przypadku sobotnich wyborów parlamentarnych.
Minęło prawie półtorej dekady, kiedy węgierska reprezentacja interesów nie weszła do narodowego obiegu krwi. Oglądamy rozgrywki polityczne jak kibicerzy i bezradnie pozwalamy im decydować ponad naszymi głowami, jeśli chcą tego interesy, także w sprawach, które nas dotyczą. Choć jaśniejsza od słońca, słabość stwarza jedynie perspektywę rozpadu.
Oczywiście nie było to półtorej dekady bezczynności. Dużo energii zostało zmarnowane z powodu mieszanej opozycji węgierskiej. Trudno sobie wyobrazić, gdzie moglibyśmy być dzisiaj, gdyby w 2009 roku Bélá Bugárs nie porzucili węgierskiej ścieżki na rzecz rasy mieszanej, nie ulegając pokusie gry o władzę w Internecie lub po prostu z powodu ludzkiej słabości.
Ciężar grzechu pierworodnego należy do wąskiej grupy, ale ciężar podziału ciąży na nas wszystkich i zapłaciliśmy za to wysoką cenę, zmarnowaliśmy piętnaście lat, którymi wyborcy byli w większości zmęczeni.
Dlatego wielu z nas wierzyło w zjednoczenie stron, z całą jego omylnością, pomimo dyskusyjnej konstrukcji i złych kompromisów. Oczywiście nie można było liczyć na to, że projekt zemsty wejdzie w życie po ubiegłorocznym sukcesie wyborczym, w listopadzie, by nie kierował się dobrymi pobudkami. Bo zbrodnię historyczną można popełnić drugi raz! Przyzwyczailiśmy się do tego, Bugár zawsze reaktywuje się, jeśli tylko może, przeciwko społeczności. Na pokład weszło kilku separatystów, a wraz z nim niebieski parowiec, który donikąd już nie prowadzi, więc projekt zemsty staje się projektem bankructwa. Kłamstwo nie stanie się prawdą, niezależnie od tego, ile razy je powtórzą, nie odeszli z powodu György'ego Gyimesiego, był tylko pretekstem. Subtelność Sólymosés jest nie tylko niezrozumiała, ale także niezrozumiała, ponieważ przed 2020 rokiem nie przywiązywali zbytniej wagi do tego, w kim się zakochują.
Dla odwrócenia uwagi prasa separatystów mówi o kilku węgierskich partiach i próbuje sprzedać to, co się wydarzyło, jako podział. Istnieje partia węgierska – Sojusz. W cieniu większości słowackiej, jeszcze bardziej rozrzedzonej niż mieszana, Sólymosés i Simoné polują jedynie na węgierskie głosy. Bez szans. Nie mogą już spodobać się znacznej części elektoratu.
Oczywiście nad politycznym wysypiskiem śmieci też trzeba popracować. Całkowicie odsuwają się w przeszłość, pozostaje po nich jedynie pamięć o historycznej zbrodni.
Stowarzyszenie natomiast otrzymało teraz historyczną szansę. Nie ma już dwóch dużych bloków naprzeciw siebie, partia jest jedynym orędownikiem węgierskich interesów, żądań i oczekiwań. Poddała się oczyszczeniu, gdyż od momentu powstania nie była tak zjednoczona jak dzisiaj. Fobia Orbána, bezkrytyczny kult Ukrainy i tęczowe skarpetki nie obciążają już partii, przywódcy partii podobnie myślą o wyżynach, przynależności do narodu węgierskiego, wojnie, płci, nie ma sporów o wartości, tylko wspólne interesy: powyżej wszystko, żeby umieścić wyżynnych Węgrów.
Krisztián Forró poprowadził statek we właściwym kierunku, steruje z pewnością, Gyimesi wykonuje swoją pracę na łodzi z niesamowitą determinacją i wszyscy ciągną w tym samym kierunku: widać to w ostatnich tygodniach. Tempo i ton kampanii, poruszane tematy, wyznaczone cele, opisany program, mobilizacja – teraz wszystko to współdziała, co może dodać siły i wiary naszej społeczności. Poczucie, że teraz możesz odnieść sukces!
Widzimy, gdzie są słowackie partie, kultura polityczna oznacza brak kultury, są zajęte oczernianiem się, obcinaniem głów i potępianiem się nawzajem. Na spotkaniach wyborczych, które odbywają się na południu kraju, obiecują wszystko, ale wystarczy pokazać ich programy, nie istniejemy dla żadnej partii.
Dla nich późniejsza konfiskata ziemi, ustawa o obywatelstwie czy rozszerzenie praw mniejszości nie rozwiązałyby problemu, zwłaszcza na naszą korzyść. Nie czują nawet, że nadrabianie zaległości gospodarczych obszarów południowych jest ważne.
Musimy toczyć własne bitwy. Każdy powinien to rozważyć. Będziemy tam podczas podejmowania decyzji, będziemy tam siedzieć, gdy karty zostaną rozdane, albo po prostu znowu będziemy się bawić. Społeczność licząca pół miliona ludzi mogłaby napisać historię, gdyby była wystarczająco odważna, a my od lat się z tym zmagamy.
Orbán Viktor Tusványoson nazwał słabym występem fakt, że Węgrzy w górach nie potrafią się zorganizować, nie mogą uzyskać reprezentacji. „Potrzebuje się czegoś więcej, jeśli ktoś chce pracować dla kraju w oddzielnych częściach kraju” – powiedział premier. Prosta rozmowa, ważna wiadomość dla nas wszystkich. Nasza kolej, musimy to zrobić: dla kraju, dla naszej społeczności i dla siebie.
Wyróżniony obraz: MTI/Zoltán Balogh
