Jeśli masz problem z tym, że węgierski minister spraw zagranicznych podejmuje konflikty, przynajmniej nie kop go, gdy nawiązuje przyjaźnie!
„W naszym interesie na Węgrzech leży dobra współpraca Słowacji i Węgier, aby stosunki były dobre. W tej relacji, w tej współpracy, postrzegamy Węgrów z wyżyn jako ogniwo łączące i źródło informacji. Im jest to silniejsze, tym większy wkład może wnieść w rozwój stosunków węgiersko-słowackich.”
Tymi niedopuszczalnymi słowami Péter Szijjártó, węgierski minister ds. ropy naftowej i spraw rewizji, obraził i upokorzył znienawidzonego wroga jej suwerenności, Słowację.
Kilka dni temu ten sam Minister Terroru sformułował także głęboko antysłowacki rewizjonistyczny gwizdek na zakończenie kampanii Sojuszu, skupiającego partie węgierskie na Słowacji: „Im większy sukces gospodarczy odnosi Słowacja, tym większy sukces osiągają Węgry, i odwrotnie, Węgry odnoszące sukcesy gospodarcze przyczyniają się do sukcesu gospodarczego Słowacji”. Udana Słowacja = udane Węgry, w uproszczeniu sukces, Słowacja = Węgry,
więc wszystko z powrotem, będzie więcej Rozsnyo Hajdúsrozroznyo, rozumiesz, prawda? Skandal.
Nic więc dziwnego, że słowacki ekspert, biurokratyczny minister spraw zagranicznych, który oczywiście nie marzy o agitacji (w miodowym europejskim języku: Ministerstvo zahranných vécí a európáky záměstí, wydaje się, że pracują nad współpracą europejską, a nie wschodnim snobizmem) oczekiwał wyjaśnień za całą hańbę ze strony żądanego ambasadora Węgier w Bratysławie, która została wypowiedziana na zakończenie kampanii Sojuszu i która przez dziesięciolecia będzie omawiana przez pisarzy i studentów międzynarodowej historii dyplomacji jako incydent Borsa lub Brama Kapocsa.
„Nie chcę od ciebie niczego, biały, przestraszony króliczku, chcę tylko pogłaskać twoje białe futerko do tyłu i ostrożnie, abyś poczuł się dobrze, wziąć cię w ramiona i pogłaskać twoją małą główkę, abyś czuj się spokojnie i komfortowo, bezpiecznie i uwierz, że nie masz powodu się bać, nie musisz się niczego bać, zaopiekuję się Tobą i ochronię"
Frigyes Karinthy pisał o tej sytuacji sto siedem lat temu.
Péter Szijjártó spędza około siedemdziesiąt procent swojego czasu na zapobieganiu katastrofom, które dotykają Węgry. Ustami wypytuje ministra spraw zagranicznych Rosji czy Szwecji o ich fałszywy program, obiema pracowitymi rękami porządkuje umysły Ukrainy i Europy, a z wetem na goleni co miesiąc broni embarga gazowego i nuklearnego.
Nie ma wątpliwości, że Péter Szijjártó często jest konfrontacyjny; Wierzę też, że wielu osobom się to nie podoba i wolałyby widzieć homeopatycznego ministra spraw zagranicznych o aksamitnym głosie, okrągłym ciele i piżmowym zapachu.
Ale w tym przypadku tak się nie stało i dlatego Péter Szijjártó jest na skraju utraty miłości.
Tutaj Péter Szijjártó nie konfrontował się, ale zaprzyjaźnił. Innymi słowy, jak się okazało, zaprzyjaźniłby się, ponieważ Słowacja nie chciała pozwolić, aby Péter Szijjártó choćby odrobinę go pogłaskał.
Jeśli jednak ktoś ma problem z podejmowaniem przez węgierskiego ministra spraw zagranicznych konfliktów, niech przynajmniej nie kopa go, gdy nawiązuje przyjaźnie. W tym przypadku nie było nawet mowy o tym, aby Szijjártó wypowiadał po węgiersku proste zdania na temat Trianon, czy zwracał niczyją uwagę na daremność dostaw broni, czy też ściskał dłoń osobom objętym sankcjami.
W Borsi Szijjártó tak naprawdę życzył słowackiej gospodarce powodzenia i wyraził nadzieję, że partia węgierska po wejściu do parlamentu będzie zabiegać o poprawę stosunków słowacko-węgierskich.
Życzę każdemu takiego strasznego sąsiada, który wyraża swoją głęboką pogardę remontując Wasze zamki i otwierając przejścia graniczne, i który jest w stanie utrzymać Waszą gospodarkę, mimo że budowaliście ją na majątku skonfiskowanym dekretami Benesza.
Ważne jest, aby deptać, poniżać, wyznaczać granice i nawoływać do przyzwoitego zachowania wobec takich rewizjonistów, zanim będą mogli odebrać Dunaszerdahely swojemu staremu przyjacielowi Węgrów, Robertowi Ficó, który chce zamknąć Malinę Hedvig w szpitalu psychiatrycznym.
Albo, nie wiem, po prostu zakończyć tę straszliwą kampanię na Słowacji i pozwolić dorosłym w końcu rozproszyć nastoletnie hordy najeżdżające Bratysławę. Tót bracia, Szijjártó nie gryzie! Jeśli już, to naprawdę nim nie jest. Żyje i umiera dla dobrych interesów, zwłaszcza z sąsiadami.
Spróbuj z nim normalnie porozmawiać. On pójdzie.
Wyróżniony obraz: Facebook/Péter Szijjártó
