Piękny sen o przeszłości, Europa narodów, nie powstał: jest marionetką pozbawionych skrupułów spiskowców łowiących w zamieszaniu, zapominających o swojej kulturze, dążących do dominacji nad światem. Napisane przez Katalin Kondor.
Świat ucieka. Mogę powiedzieć, że pożegnaliśmy piękne lato, napłynęli do nas ludzie uciekający z Ukrainy, nasze południowe granice oblegają tłumy uzbrojone w pieniądze, telefony i ubrania, emigrujące z Bliskiego Wschodu, Afryki, Azji, uzbrojone w pieniądze, telefony i ubrania, u naszego południowego sąsiada, w Serbii, lokalna większość Albańczyków jest, że tak powiem, „urodzonymi” Serbami z ziemi ich przodków, w Szwecji tak zwani imigranci przerywają codzienne życie wojnami gangów.
W Wiedniu we Francji zabijają dla zabawy, atakują i podpalają kobiety, księży i kościoły.
Naprawdę, czy ktoś może mi powiedzieć, czy to nadal Europa, czy coś innego?
A jeśli jest inaczej, jak to nazwiemy?
Przecież wymienione powyżej zjawiska charakteryzują Europę od lat, ale Europa jest cicha, wciąż cicha, mimo że od dawna krzyczy, cóż więcej powinna krzyczeć, jeśli chce się zachować.
Ale kontynent milczy lub gdy mówi, mówi bzdury. Nie chciałem cytować z wierszy, robię to teraz, bo to prawie niewiarygodne, jak dobrze wersety i myśli Petőfiego pasują do naszej sytuacji: „Europa znów jest cicha, / Jej rewolucje przycichły… / Wstydź się Ty! uspokoił się i/Nie wywalczył wolności. // Zostawili go w spokoju, samego / Tchórzliwi ludzie opuścili Węgra; / Łańcuch dzwoni na każdej ręce, tylko miecz dzwoni w / węgierskiej dłoni.”
Oczywiście wiemy, że nie mamy miecza w rękach, ale jeśli weźmiemy po kolei kraje Europy, czy Bliskiego Wschodu, w tym kalwarię Izraela, która właśnie się rozpoczęła, nie ulega wątpliwości, że życie tutaj, na węgierskiej ziemi, jest nieporównywalnie bardziej normalna niż chora, osłabiona Europa w większości swoich krajów, gdzie każdy może być przekonany, że zasadne jest pytanie, czy to, co mają, jest jeszcze rozpoznawalną Europą?
No cóż, każdy, kto choć trochę interesuje się losami świata, musiał się zastanowić, jak długo ludzie, narody będą tolerować coś, co nazywa się porządkiem świata, jaki przeznaczyła dla nich globalna potęga, elita finansowa? Jak długo będą tolerować brudny i skorumpowany system bankowy do szpiku kości, rozpieszczanie migrantów, które czynią ich codzienne życie przerażającym, wzrost przestępczości, seryjne kpiny ze stworzonego świata, narzucanie im manii płci i wiele innych? zjawiska „nowej ery”, takie jak seryjne znieważanie krzyża jako symbolu religijnego, a ostatnio plan legalizacji narkotyków.
Każde ze zjawisk, które wymieniłem powyżej i wiele innych, które pominąłem, wskazuje na ciągły atak na porządek moralny, na ideały i kulturę europejską, w języku węgierskim na godne życie.
I nie da się uniknąć pytania, zwłaszcza w obliczu pojawiania się coraz to nowych konfliktów, które mają miejsce nawet dzisiaj, jak długo narody będą tolerować istniejący porządek świata? Jak długo będą tolerować brudne gry globalnej elity rządzącej światem bez buntu? Jego nieskrywany zamiar zniszczenia państw narodowych? Przerażające ludobójcze plany lobby farmaceutycznego? Zwykły szantaż? Groźba wojny? Wojny zastępcze? Pozbawieni skrupułów, skorumpowani politycy? W języku angielskim wszystkie przekleństwa globalizmu. Ponieważ świat ucieka z powodu wymienionych zjawisk. Z kontynentu na kontynent, z kraju do kraju, ale nic nie będzie lepsze.
Nie mówię tego, po prostu całkowicie zgadzam się z poglądem, że jest niemal pewne, że zmierzamy w stronę epoki totalnych dyktatur – w kierunku epoki, w której wolność myśli będzie najpierw grzechem śmiertelnym, a potem pozbawioną sensu, abstrakcyjną pojęcie.
Autonomiczna jednostka zostanie zdeptana do niczego. Totalna dyktatura nie obiecuje ery wierności, ale raczej erę schizofrenii.
Cóż, myślę, że jesteśmy już w tym wieku, a powyższe zdania zostały sformułowane przez George'a Orwella z doskonałą dalekowzrocznością, gdzieś około 1940 roku. Wszystkie te przemyślenia dowodzą, że widział daleko poza okres komunistyczny. Niestety, nie potraktowali go poważnie. Oczywiście bigoci, którzy kontrolują świat, nagłośnili także innych ważnych myślicieli. Doszliśmy więc do wieku, w którym świat ucieka. Od wojny, od nieludzkich aktów dyktatur, od nienawiści. Uciekał od biedy, od ognia, od wody, od huraganów, ale przede wszystkim od siebie. Bo on sam, człowieku, jest w kryzysie.
Ten kontynent, na którym żyjemy, to Europa tylko z nazwy. Bez skrupułów kłamcy i łapacze kurczaków okradli go z jego esencji, więc stała się pusta. Bardzo trudno przewidzieć, czy w którymś momencie wstanie i wyprostuje się. W polityce toczy się wojna, wojna szaleje także w życiu intelektualnym.
Co stanie się z Europą? Nie wiem, kto w tej kwestii podejmuje się jakichkolwiek prognoz.
Można już stwierdzić, że piękny sen z przeszłości, Europa narodów, nie powstał. Mamy do czynienia z marionetką pozbawionych skrupułów spiskowców, którzy siedzą w zamieszaniu, zapominając o swojej kulturze i dążąc do dominacji nad światem.
A jaki jest dziś los narodów, narodów Unii? Cóż, myślę, że to właśnie sugeruje boleśnie piękny wiersz Ady zatytułowany „Na hrabiego Szérún”: „A jednak gdy nadchodzi poranek / A wiatry niosą popiół, / Na hrabiego Szérún, płacze tam cała armia żebraków. // Opłakują nicość, tę drugą, / – Hrabia właśnie zbiera pszenicę – / W tajemnicy czują, że ich / To nędzne życie to ziarno pszenicy.
