Po raz kolejny tańczymy do europejskiej melodii, ale nie tak, jak gwiżdżą, ale sprawdzone demokratyczne verbunkos.
Wielkie kłopoty w Brukseli! Pieniądze zniknęły; globaliści mogą zabezpieczyć swoją władzę jedynie dzięki kruchym tęczowym koalicjom; Migranci od dawna czuli się w Europie na tyle „u siebie”, że także tutaj chcą znosić konflikty odległych kontynentów. A co dzieje się z mieszkańcami Europy Zachodniej? Sankcjonowana inflacja, jeszcze więcej migracji i oszczędności, bo Ukraina potrzebuje ich pieniędzy, aby podnieść pensje eurokratów. O wszystko my, Węgrzy, zostaniemy zapytani podczas nowych konsultacji krajowych.
Węgry są równoprawnym członkiem zachodnich systemów federalnych, wywiązują się ze swoich zobowiązań i kształtują losy tych sojuszy, gdy tylko jest to możliwe.
Tak jak przeciętny obywatel Europy Zachodniej jest niezadowolony z postępu integracji, tak samo niezadowolony jest przeciętny obywatel Europy Środkowej, ale z innego powodu.
Na Zachodzie w duchu „dobrego populizmu” sugeruje się, że „przyczyną wszystkiego złego jest rozszerzenie na wschód”, „błędem było wpuszczenie nowych bez przejścia na głosowanie większościowe”, którzy są „niewdzięczni” i zresztą jedyny problem jest z nimi, bo „źle głosują” i nie wskakują do studni za ludźmi z Zachodu „w wystarczającym stopniu podzielają wartości europejskie”, czyli odrzucają obowiązkową kwotę przesiedleń; nie proszą o szaleństwo związane z płcią; nie chcą kupować oleju napędowego z rosyjskiej ropy po wyższej cenie od Indii; albo nie chcą palić całej swojej broni i pieniędzy na Ukrainie.
Środkowoeuropejczyk tylko kręci głową: „nie chciał takiego konia”.
Niemcy, Austriacy i Szwedzi, którym zazdrościno w momencie zmiany reżimu, nie mają dziś odwagi mówić swobodnie o swoich kłopotach, albo tylko wtedy, gdy w pobliżu nie ma ich rodaków i żadne urządzenie cyfrowe nie rejestruje ich szczerych słów. Społeczeństwa opiekuńcze na Zachodzie wywierają swój korzystny wpływ jedynie w zawodach, których brakuje, w urzędnikach państwowych i urzędnikach państwowych oraz w środkowej i wyższej części klasy średniej.
Na przykład według niedawnych badań przeprowadzonych przez Századvéga jeden na pięciu Europejczyków nie jest w stanie dostatecznie ogrzać swojego domu.
Bombastyczne nagłówki dolarowych mediów dotyczą całej Europy:
połowa niemieckich szpitali zostałaby zamknięta lub zamieniona na ośrodki opiekuńcze. W całej Europie brakuje nauczycieli i pielęgniarek, a na ubogich obszarach nigdzie nie ma lekarzy rodzinnych, dlatego powstają wspólnoty praktyków. Jeśli jesteś członkiem „państwa”, a nie prywatnego funduszu zdrowotnego, na wizytę lekarską, która nie jest pilna, możesz czekać miesiącami. Czynsze w dużych miastach Europy Zachodniej pochłaniają obecnie jedną trzecią lub połowę pensji zamiast jednej czwartej, więc zostaje mniej na inne cele. Bezprecedensowa liczba Anglików chodzi do jadłodajni, jedna piąta z nich je przeterminowaną żywność, a w poprzednim sezonie grzewczym 13 milionów brytyjskich gospodarstw domowych wolało nie ogrzewać ze względu na gwałtownie rosnące ceny energii spowodowane sankcjami. Od tego czasu sytuacja tylko się pogorszyła, niemieckie związki zawodowe żądają natychmiastowej podwyżki wynagrodzeń o pięćset euro miesięcznie i za to przysługuje jedynie rekompensata inflacyjna.
Nie pociesza nas sytuacja Europejczyków z Zachodu, którzy żyją gorzej od siebie, nie powinniśmy się z tego cieszyć, tylko po to, żeby nigdzie indziej płotu nie zbudowano z kiełbasy.
Największa różnica między sytuacją w Europie Zachodniej a na Węgrzech polega na podejściu do sytuacji objętej sankcjami inflacyjnymi i wynikającej z niej perspektywy. Zachodni Europejczycy są sceptyczni, my, Węgrzy, jesteśmy bardziej optymistyczni.
Bruksela już tak naprawdę to nie Moskwa, ale ze względu na pogarszającą się sytuację gospodarczą, finansową, migracyjną, energetyczną, bezpieczeństwa publicznego i źródeł utrzymania w całej Europie, szanse na podjęcie decyzji korzystnych dla obu stron są niewielkie. Dlatego wstrzymują fundusze UE dla Polaków i Węgrów w celu wymuszenia politycznego, większością głosów decydują o kwocie przesiedleń lub wydalają nas z UE odwołać kulturę z klubu.
Nie zrobimy im tej przysługi, ale po raz kolejny wykonamy taniec węgierski na melodię europejską, ale nie tak, jak gwiżdżą, ale sprawdzone demokratyczne verbunkos.
Bruksela zapytała jedynie Europejczyków o zmianę czasu, a następnie pozostawiła tę kwestię państwom członkowskim. Z drugiej strony rząd węgierski pyta nas o palące kwestie, które leżą na stole unijnym podczas kolejnych konsultacji krajowych.
Konsultacje krajowe są forum, na którym każdy może wyrazić swoją opinię, dochodzi do zderzenia argumentów i alternatyw, aż w końcu krystalizuje się stanowisko większości.
Ponieważ w małych kręgach wolnościowych toczy się szeroka i demokratyczna debata, jej wynik akceptuje większość Węgrów. Aby Premier mógł w Brukseli dokładnie reprezentować zdanie Węgrów, zachęcam wszystkich do skorzystania z okazji i wyrażenia swojej opinii podczas konsultacji krajowych! Zobaczymy, czy węgierska piosenkarka gadatliwa, która tańczyła do europejskiej melodii, sprawi, że inni też będą tańczyć.
Wyróżniony obraz: Facebook
