Dziś jest ważny dzień, ponieważ 20 listopada 1935 roku urodził się twórca węgierskiej architektury organicznej Imre Makovecz.
Późniejszy słynny architekt urodził się w Budapeszcie jako syn laboranta Imre Makovecza i Juliánny Sallai. Przez pierwsze dziesięć lat życia dużo czasu spędził w rodzinnej wiosce ojca, Nagykapornak w Zali, co wywarło ogromny wpływ nie tylko na jego życie osobiste, ale także na jego późniejszą karierę.
Jest absolwentem Liceum Petőfi Sándor w Budapeszcie. Studia uniwersyteckie rozpoczął i ukończył na Wydziale Inżynierii Architektonicznej Politechniki Budapeszteńskiej w 1959 roku. W latach 1959-1977 pracował w różnych państwowych firmach projektowych, ale w międzyczasie
jeździł z kolegami po wsi, organizując stowarzyszenia kulturalne i budując domy wiejskie w wioskach, które były wówczas skazane na wymarcie, aby je zachować.
W Sárospatak zaczęto budować domy mieszkalne, które były znacznie bardziej ekonomiczne niż domy panelowe, ale w tamtym czasie kierownictwo państwa nie patrzyło na to przychylnie, więc udał się na dobrowolne wygnanie i pracował jako główny architekt Pilisi Parkerdőgazdaság w latach 1977-81.
W tym okresie, w 1979 roku, zaprojektował jeden z pierwszych budynków, który ugruntował jego międzynarodową reputację, Zsindelyes Vendégház w Dobogókő.
Przełom w jego karierze nastąpił, gdy w 1981 roku założył niezależne biuro architektoniczne i został szefem Małej Spółdzielni Makona Tervező. Projektował wiele obiektów użyteczności publicznej (kościoły, domy kultury), głównie w miastach wiejskich.
Zasłynął budynkami o całkowicie indywidualnej kompozycji, jako twórca organicznego stylu architektonicznego.
Uważa kościół w Paks za swoje pierwsze znaczące dzieło, które dzięki smukłemu, ostro zakończonemu dachowi, łukowemu wejściu i indywidualnemu stylowi zyskało jego projektantowi sławę w całym kraju. Podobnie wybudowany kilka lat wcześniej kościół ewangelicki w Siófoku jest atrakcją turystyczną i charakterystycznym nośnikiem swojego stylu. Jego wcześniejszą pracą jest wnętrze kostnicy na cmentarzu Farkasrét. Ale jego reputację wzmacnia kompleks budynków Katolickiego Uniwersytetu Pázmány Péter w Piliscsaba, Stephaneum, który przywołuje średniowieczną atmosferę. Wśród jego nowszych dzieł charakterystyczny styl charakteryzuje Dom Cebulowy w Makó i basen w Egerze.
Jego głównym dziełem jako architekta jest pawilon węgierski na Wystawie Światowej w Sewilli w 1992 roku.
Do dziś efektem jego pracy jest ponad sto budynków o różnych funkcjach i noszących charakterystyczne znamiona stylistyczne. Budynki wykonane z tradycyjnych materiałów, zwłaszcza drewna, mają działanie utrwalające tradycję, dlatego drewno nie jest wykorzystywane jako element dekoracyjny, ale jako konstrukcja – przypomina w swoim podsumowaniu Wikipedia.
Według Imre Makovecza budynek powinien wyglądać tak, jakby dół wyrósł z ziemi, a góra schodziła z nieba.
Od 1981 był nauczycielem w BME, Wyższej Szkole Sztuk Stosowanych i Szkole Mistrzowskiej MÉSZ, od 1987 w Międzynarodowej Akademii Architektury. W 1992 był jednym z założycieli Węgierskiej Akademii Sztuk, później został jej prezesem, a wśród jej członków była także Międzynarodowa Akademia Architektury.
Węgierski architekt, zdobywca nagrody Kossutha, zmarł 27 września 2011 roku, a jego pogrzeb odbył się 8 października na cmentarzu Farkasrét, w obecności tysięcy ludzi.
