Ale nie bądźmy hipokrytami: dobro ginie także wtedy, gdy odwracamy głowę na widok bezdomnego.
Ten rok nie był spokojniejszy niż poprzedni. Zaskakujące jest, że powoli się do tego przyzwyczajamy: wojna niszczy Europę na wiele sposobów. Od czasu do czasu wciąż wpadają nam do głowy jakieś wieści, np. gdy w Ziemi Świętej rozpoczyna się brutalna rzeź; martwimy się, gdy wzrasta liczba krążowników wokół Tajwanu, ale po prostu wzdychamy, gdy czytamy, że gdzieś w Ameryce Południowej większość terytorium sąsiada zostałaby po prostu zaanektowana przez dyktaturę.
Tymczasem różne grupy terrorystyczne w dalszym ciągu intensywnie działają, fala przemocy przetoczyła się latem przez kilka dużych miast Europy Zachodniej, a światowe organizacje zajmujące się krzewieniem pokoju są czasami bardziej zainteresowane egzekwowaniem programu obudzonej polityki niż zawartymi w nich szczytnymi celami w swoich dokumentach założycielskich.
Rozglądamy się i trochę się boimy. Wścieka się na szatana.
Mam świadomość tego, że piszę swoje myśli na "łamach" świeckiej gazety, a co za tym idzie także tego, że część moich czytelników będzie kręcić głową za samo założenie istnienia diabła (to tylko gotowi przyjąć Boga). Istnieje jednak obiektywna prawda, która rządzi naszym życiem i którą radzimy zaakceptować, a jej częścią jest to, że istnieje straszna siła przeciwna Bogu, która chce zniszczenia wszystkiego i wszystkich, którzy mają z tym coś wspólnego dobrzy, a zwłaszcza my, którzy z powodu naszego bałwochwalstwa jesteśmy tacy drodzy Stwórcy.
Być może jego największą sztuczką jest zaprzeczanie własnemu istnieniu i w ten sposób oszukuje masy, ojca kłamstwa, który „był mordercą od początku”.
To zabójca, kłamca, dziki i wpadający w szał. Pierwszym niezbędnym krokiem jest rozpoznanie i dostrzeżenie tego. Nie jest to wgląd w dar z siebie, nie, jest to raczej odważny akt, który jest dla nas niezbędny, aby następnie założyć odpowiednią broń i stawić opór (patrz też: List św. Pawła do Efezjan). Cel jest nadal aktualny: stoczyć dobrą walkę, utrzymać kurs.
Bestia szaleje i niszczy wszystko. Tam, gdzie szaleje wojna, wydaje się być panem chwili, gdzie ludzie się zabijają, bije brawa i śmieje się, gdzie panuje nienawiść, on dyktuje tempo. Ale nie możemy tego wszystkiego odrzucić, mówiąc, że to jest „tam”, a my jesteśmy „tu”.
Bo szaleje nawet tam, gdzie wszystko to przyjmuje się z obojętnością, gdzie po prostu klikamy na wiadomości wojenne i doniesienia o brutalności, ale wtedy się nie modlimy. Gdzie politycy i szare eminencje zawierają nowe transakcje zbrojeniowe, gdzie podżegają do wojny, mówiąc o pokoju, gdzie finansowana jest przemoc. Gdzie nienawiść jest silniejsza od miłości.
Szaleje wszędzie tam, gdzie chcą zniszczyć człowieka – i Boga.
I nie bądźmy ani na chwilę hipokrytami: kiedy odwracamy głowę, gdy widzimy bezdomnego, gdy mrugamy na widok struktur przestępczych, mówiąc: i tak nic nie możemy zrobić, lub gdy nie dajemy pracownikowi płacy, na jaką zasługuje (i warunków pracy), gdy patrzymy na innych z góry, gdy opowiadamy się za eutanazją i aborcją, niszczymy siebie.
Jednocześnie, gdybym tylko tyle napisał, nie mógłbym twierdzić, że jestem chrześcijaninem, nawet gdyby każdy list był zgodny z nauką Kościoła. Nie, ponieważ do tej pory nie została omówiona cała prawda, właściwie przez trzy tysiące znaków dobra nowina nie pojawiła się nawet śladowo. Wszystko, co do tej pory opisałem, jest niczym w porównaniu z Tym, na którego czekamy.
W ostatnich dniach Adwentu, gdy zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, w naszych sercach coraz bardziej rośnie pragnienie, aby Jezus i Jego zwycięstwo „narodziły się” w nas, w naszych sercach.
On jest tym, który pokonuje śmierć, rozrywa łańcuchy, którego blask wszystko wypełnia, który uwalnia i uzdrawia.
My sami i nasze środowisko, nasze relacje i nasze społeczności. A ostatnie słowo będzie należało do niego, triumf miłości.
Dlatego też, gdy rozglądamy się po świecie i to, co widzimy wokół siebie w 2024 roku, może być przygnębiające, nie zniechęcajmy się ani na chwilę, tylko odważnie i bezinteresownie róbcie swoje. Z wiarą i zaufaniem.
Wyróżnione zdjęcie: Krisztián Tajti/777
