Nienawidzę reklam. Nie jednakowo i nie z tego samego powodu, ale prawie wszyscy. ty też? Ale dlaczego?
Nie nienawidzę ich za to, co zwykle mówi się o reklamach, a mianowicie, że kłamią. Jeszcze bym to przełknął, bo przyznaję, że – delikatnie mówiąc – nie pokazują one wszystkich fragmentów prawdy. W końcu reklamy mają na celu narzucić mi coś, czego być może nigdy nie kupię, więc oczywiście upiększają rzeczywistość. Kto kupiłby na przykład superelastyczną pralkę, gdyby powiedziano mu, że zepsuje się tydzień po upływie gwarancji? Swoją drogą, w dobie kupowania-używania-wyrzucania-kupowania-nowego wszyscy wiedzą, że jeśli chcą zachęcić do oszczędzania wody za pomocą „niezawodnej” zmywarki, producenta tak naprawdę nie obchodzi, na czym możemy zaoszczędzić, po prostu sprawiamy, że oferta brzmi obiecująco, zapłaćmy i tyle. Maszyna może i jest niezawodna, ale reklama nie.
To, co kiedyś śmiertelnie irytowało, już mi nie przeszkadza, a mianowicie bloki reklamowe, które często przerywają filmy. Albo, jak ujął to wujek Martin (Marsjanin Christopher Lloyd) w filmie Mój ulubiony Marsjanin: Nigdy nie staniesz się gatunkiem kulturowym… jeśli połączysz filmy z reklamami.
Przerwa reklamowa ma dwie zalety. Jest idealny do robienia, co chcesz, zamiast oglądania reklam, a także dla mojej żony, która nie może obejrzeć ani jednego filmu, bo zasypia w czasie reklam.
Co więc jest nie tak z reklamami? Czy to dlatego, że zazwyczaj są włóczędzami? Nie, to już przyzwyczajenie. Fakt, że oferują jedno rozwiązanie wszystkich problemów życiowych, niepohamowane podjadanie leków i preparatów leczniczych? Bo gdybyśmy żyli ze wszystkimi „ofertami”, już byśmy nie żyli. Tak, to trochę niepokojące. Zwłaszcza, gdy pytają: Czy bóle głowy też Cię spowalniają? Co można o tym powiedzieć? O nie, dobra migrena uczyni moje życie lepszym? Samo pytanie jest bzdurą. Ale to wciąż za mało, żeby ich znienawidzić.
Ale to, co naprawdę wywraca mnie do góry nogami, to kiedy prawie uderza mnie w twarz, jak nieważna jestem. Nie tylko ja, cały rynek węgierski. Przekazują nam to reklamy, które są wypowiadane eleganckim angielskim. Z językiem angielskim nie mam problemu, ten język też rozumiem (inni może nie tak bardzo), ale firma, która nie szanuje nas na tyle, żeby zsynchronizować swój przekaz, czego od nas chce? A po co reklamujesz? Przecież nie chce na nas tyle wydawać, żeby nadać swoim reklamom węgierski głos.
Nie mogę też znieść, gdy po zupełnie niezrozumiałej, pogmatwanej sekwencji obrazów ogłaszają: Wiemy, czego chcesz. Znasz tego złego! Nie znasz mnie, nigdy nic od ciebie nie kupiłem, więc skąd możesz wiedzieć? To znaczy, nawet nie powiedziałbym ci, czego chcę, bo w żaden sposób nie mógłbym tego od ciebie dostać.
I znowu to, co mnie złości, to obrzydliwie sugestywna reklama. Jest jeden, należy do firmy telekomunikacyjnej. Poza tym jest przebrany za Boże Narodzenie! (To Boże Narodzenie nie jest postacią o tym samym imieniu.) Być może widziałeś to już wcześniej. Kiscsávó wraca do domu, śpiewając melodię Ó szép fenyő (Ó, tannenbaum), ale z kilkoma katastrofalnie pokręconymi tekstami. Częścią tego jest sama podła wiadomość. Wujek pyta o stopień, ciotka o związek, a matka pyta, kiedy będzie ślub. Kiedy śpiączka myśli: Niech ktoś mnie teraz uratuje.
Można tę reklamę zinterpretować jako ratującą przed opresyjnymi bliskimi, jednak znając historię firmy reklamowej wydaje mi się, że należy Was ratować przed małżeństwem i dziećmi. Nie myślałbym tak, gdybym nie wiedział, że zaledwie rok temu ta sama firma przekazała swoim pracownikom Poradnik dotyczący osób transpłciowych, aby stosowali go jako obowiązkowy kodeks postępowania. Myślę, że twórca reklamy też to przeczytał...
Nie do końca powiedziałem prawdę, bo są reklamy, które toleruję. Są wśród nich urocze, dowcipne i kreatywne. Nie Amundsenowie, którzy postrzegają mnie jako wiecznego odkrywcę (Odkryj to, odkryj tamto), ale powiedzmy, małe zielone figurki. Po prostu Whooo. Choć nie wiem po co miałbym kupować smartwatch, który towarzyszy mi wszędzie. Zostań w domu, sam cię tam znajdę.
Nie wierzyłam, ale zdarzył się cud (w Święta to naturalne!), jest reklama, której jestem wielką fanką. Jego bohaterami są Stary Błazen (Gyula Bodrogi) i Nyikhaj (Tibor Szilágyi), jego przesłaniem jest miłość i pojednanie. Jestem za tym nie tylko ze względu na doskonałe kreacje dwóch wspaniałych aktorów, ale także dlatego, że ta reklama ma duszę. Kiedy słyszę towarzyszącą mu muzykę, pędzę do ekranu i oglądam go po raz dwudziesty z zaciśniętym gardłem. Choć jest to reklama, głęboko w niej kryje się biznes, wezwanie, które dla firmy oznacza pieniądze, ale od teraz chętnie płacę.
Gdyby były tylko takie reklamy, naprawdę można byłoby pominąć filmy.
Autor: György Tóth Jr
Zdjęcie: Shutterstock
