Na różnych etapach swojej historii chwalebny Zachód odkrył i okupował resztę świata, masakrował tamtejszą ludność, gromadził ocalałych, miażdżył ich dusze, tradycje i kulturę, a następnie plądrował i rabował, i w ten sposób stał się wielki. Tymczasem wymyślał coraz więcej cudownych pomysłów.
Forza D'Agro, Sycylia. Siedzę na tarasie z widokiem na Etnę, świeci słońce. Pod zamkiem znajdują się małe, starannie wybrane domy, przyklejone do zbocza góry. Nie zapominajmy, że to tutaj Al Pacino znalazł miejsce narodzin swojego ojca w „Ojcu chrzestnym”. Rzut kamieniem dalej jest Savoca, a tam jest Bar Vitelli, czyli pub, w którym Al Pacino widział swoją przyszłą żonę. - Kim jest ta kobieta? – pyta siedzących, gdy ojciec dziewczynki wyciągnął karabin…
Od czasu filmu cała okolica żyje z tego.
Siedzę na tarasie z widokiem na Etnę, świeci słońce. Taormina to kolejny kamienny dysk. „Pobiegłem z Aten do Taorminy, gdzie czekałem na zachód słońca, o którym wiedziałem, że będzie najbarwniejszym obrazem zachodu słońca na świecie. Tutaj też nie musiałem długo myśleć o projekcie, byłem świadomy wszystkiego” – napisał Csontváry. Dobrze dla niej. Był świadomy wszystkiego.
Tak czy inaczej, zawdzięczamy miastu masakrę w Naxos.
Istnieje też legenda, według której Arabowie wymordowali wszystkich w 902 r., a okrutny Ibrahim na oczach garstki ocalałych wyrwał biskupowi Prokopowi serce i zjadł je jeszcze ciepłe.
Jedynym problemem jest to, że znam jednego Okrutnego Ibrahima, ale był to sułtan Imperium Osmańskiego, mieszkał w latach 1615-1648 w Stambule. Znam też św. Prokopa, jest patronem Pragi, żył w latach 971-1053 i przywiązał diabła do lemiesza, ale w Taorminie go nie było. Dzięki temu naprawdę łatwo jest sobie wyobrazić ten zawód miłosny – bo tacy właśnie są ludzie. Mówię, że zawdzięczamy to miasto masakrze na Naxos, kiedy Andromachowie zebrali ocalałych i założyli tu Tauromenion.
Siedzę na tarasie z widokiem na Etnę, świeci słońce.
Co zawdzięczamy masakrom? Prawie wszystko. Cały Zachód. Na różnych etapach dziejów chwalebnego Zachodu odkrywał i okupował resztę świata, mordował tam ludzi, gromadził ocalałych, chociaż nie zjadał ich serc, a jedynie dusze, czyli ich tradycje i kulturę, to wtedy splądrowali i ograbili, i tak było wspaniale. Tymczasem wymyślał coraz więcej cudownych pomysłów.
„Święte nauki. / – Ach, to właśnie świętą naukę zawsze przeklinacie, / Jeśli przypadkiem na nią traficie: / Bo do tego czasu ją ostrzycie, / Rozłupujecie, ostrzycie, / Aż stanie się szaleństwem lub szaleństwem. / Umysł nie ma dokładnego pojęcia, / A jednak zawsze tego szukacie / Na waszą własną potępienie, wy dumni ludzie.
Lucyfer powiedział to Adamowi w Bizancjum i jakże miał rację. Niestety, w całym dziele ma przeważnie rację.
Spójrzcie, co stało się z liberalizmem…
Siedzę na tarasie z widokiem na Etnę, świeci słońce. Włączam wiadomości i wszystko psuję.
Czytam:
„Prezydent Francji: Europejczycy muszą wysłać wojska lądowe w ukraińską strefę działań wojennych. Jeśli nie podejmiemy dziś konfliktu zbrojnego z Rosjanami, Rosjanie będą mogli zaatakować Polaków, Litwinów i innych” – oświadczył Emmanuel Macron.
Świetnie.
Ale zobaczmy, o jakim mydelniczce lub pobudce mówi Macron!
„Francja uznała niepodległość swoich kolonii tylko na papierze. Podpisał z nimi „umowę o współpracy”, szczegółowo określającą charakter ich relacji, zabezpieczającą pozycję frankońskiego i francuskiego systemu edukacyjnego w obu krajach oraz określającą ich oczekiwania militarne i handlowe. Ten pakt kolonialny, obowiązujący od lat pięćdziesiątych XX wieku, składa się z 11 głównych punktów.
„Niepodległe” państwa muszą płacić podatki za francuską infrastrukturę, do której miały dostęp w okresie kolonialnym. Francja zapewnia profesjonalny nadzór.
Kraje afrykańskie mogą deponować swoje rezerwy pieniężne jedynie we francuskim banku centralnym. Od 1961 roku Francja zarządza rezerwami narodowymi 14 państw. Obsługuje pieniądze Beninu, Burkina Faso, Gwinei Bissau, Wybrzeża Kości Słoniowej, Mali, Nigru, Senegalu, Togo, Kamerunu, Republiki Środkowoafrykańskiej, Czadu, Kongo-Brazzaville, Gwinei Równikowej i Gabonu.
Co roku około pięciuset miliardów dolarów wzbogaca w ten sposób francuski skarb państwa. Kraje afrykańskie mogą co roku uzyskać dostęp do 15 procent swoich pieniędzy.
Ponadto mają prawo zaciągnąć pożyczkę oprocentowaną w oparciu o średnią komercyjną stopę procentową. Maksymalna wartość pożyczki nie może być jednak wyższa niż dwadzieścia procent ich dochodów państwa z poprzedniego roku. Jeśli kraj chce pożyczyć więcej – z własnych pieniędzy – Francja może to zawetować.
»Musimy uczciwie przyznać, że większość pieniędzy w naszych bankach pochodzi właśnie z eksploatacji kontynentu afrykańskiego«
- powiedział niedawno były prezydent Francji Jacques Chirac.
Każdy nowy surowiec znaleziony na terytorium byłych kolonii Francja ma prawo go pozyskać w pierwszej kolejności. Kraje mogą szukać innych nabywców tylko wtedy, gdy Francuzi kiwną głową. W przypadku zamówień rządowych pierwszeństwo powinny mieć firmy francuskie, nie ma znaczenia, czy inne oferują lepszy stosunek ceny do jakości.
W rezultacie zaplecze gospodarcze większości byłych kolonii znajduje się w rękach francuskich emigrantów. Na przykład na Wybrzeżu Kości Słoniowej francuskie firmy są właścicielami wszystkich mediów publicznych – wody, energii elektrycznej, telefonii, transportu, portów i głównych banków. Podobnie w handlu, budownictwie i rolnictwie.
[Jakie ciekawe: po zmianie systemu, np. francuskie firmy też kupowały media, a my je odkupiliśmy wśród głośnego niezadowolenia – interwencja moja, B. Zs.]
Na mocy umów o ochronie związanych z paktem kolonialnym wysocy rangą urzędnicy wojskowi wysłani do Francji mogą otrzymywać stypendia i stypendia w trakcie szkolenia. Rzeczywistość jest taka, że Francuzi szkolą w swoich instytucjach tysiące zdrajców, których w razie potrzeby można rozmieścić w przypadku zamachu stanu w krajach afrykańskich. Porozumienia obronne pozwalają Francji na podjęcie działań wojskowych przeciwko jej byłym koloniom i stacjonowanie żołnierzy pod dowództwem francuskim w bazach wojskowych tych krajów.
Kiedy Laurent Gbagbo, prezydent Wybrzeża Kości Słoniowej, chciał położyć kres francuskiemu wyzyskowi, padł ofiarą zamachu stanu. Podczas obalenia Gbagbo Francja wysłała czołgi, helikoptery bojowe i siły specjalne, które nie szczędziły cywilów.
W 2006 roku armia francuska dokonała masakry 56 nieuzbrojonych cywilów, a kolejnych 1200 raniła. Co więcej, francuska społeczność biznesowa zobowiązała nowy rząd do zrekompensowania strat poniesionych podczas operacji. […]
Dzięki frankowi afrykańskiej wspólnoty walutowej Francja może łatwo sięgnąć do kasy krajów afrykańskich. Unia Europejska potępiła już ten system, ale Francuzi nie chcą pozbyć się systemu kolonialnego, który wzbogaca ich skarbiec o pięćset miliardów dolarów. [...]”
(Źródło: https://alternativgazdasag.fandom.com/wiki/Francia_gyarmati_paktum)
Macron mówi o tej pobudce, a jednocześnie sam wierzy, że mówi prawdę.
On kłamie. We wszystkim i o wszystkim. O interesach europejskich, ale także o Rosjanach. A jeśli i tak go boli, że Afrykanom się to wszystko nudzi i grupa Wagnera przenosi się do Afryki, to może mi pan wyświadczyć przysługę, panie prezydencie. I mogę się tylko powtórzyć:
pozwolić prezydentowi samemu pojechać walczyć na Ukrainie.
Pragnę także zaznaczyć, że nie pozwoliłabym już na to żadnej osobie zajmującej wysokie stanowisko decyzyjne, która nie ma dzieci.
Ponieważ naszym ostatnim punktem połączenia z wiecznością i przyszłością – zabiliśmy Boga, prawda – jest nasze dziecko. Ci, którzy tego nie mają, całkowicie zamknęli się w chwili obecnej, a dla takiej osoby nic nie jest tak naprawdę drogie. Tak łatwo przybiera bohaterską pozę, że wysyła cudze dzieci na śmierć za darmo. Pięćset miliardów dolarów rocznie skradzionych Afryce...
Siedzę na tarasie z widokiem na Etnę, świeci słońce. W czasach Ojca Chrzestnego istniał jeszcze jakiś porządek grzeszenia i zasady.
Dziś nie ma nic, tylko „pomysł” i mnóstwo brzydkich kłamstw. A najbardziej obrzydliwy ze wszystkiego jest „interes europejski”, wspólnota interesów i idea europejska. Albo możemy to pilnie zmienić, albo to się skończy. To też się skończy. I nikt nie będzie za tobą tęsknił.
Tylko dla garstki „wariatów” i „nieliberałów”, którzy potrafili patrzeć poza swój nos. Ale teraz są napiętnowani, pogardzani, wykluczani i karani. A normalność z niecierpliwością czeka na to, co będziemy zawdzięczać kolejnej masakrze.
Wyróżnione zdjęcie: Zsolt Bayer, scenarzysta i reżyser serialu, podczas wydarzenia prasowego przedstawiającego nowy węgierski serial dokumentalny The Lost Charm of the Holy East w restauracji Mongolian Yurt Budapest, 2 lutego 2024 r. Czternastoodcinkowy cykl prezentujący szczególne krajobrazy Mongolii można oglądać na kanale Duna w każdą niedzielę od 3 marca. MTI/Zoltan Balogh
