Attila Magyar-Zsolnay: Gyurcsány terror bez konsekwencji 1.

Prace powołanej przez CÖF-CÖKA Komisji Sprawiedliwości Cywilnej (np. analiza opublikowana na naszym portalu przez Tamása Fricza) w zasadzie przedstawiają zbrodnie popełnione w czasach komunizmu, które nie zostały zbadane i tym samym pozostały bez konsekwencji, ale o najpoważniejszej zbrodni czasy po zmianie ustroju, zamach terrorystyczny w Gyurcsány w 2006 r. też mnie nie zapomniały. Analiza prawnika konstytucjonalisty dr Attili Magyara-Zsolnaya przedstawia precedensy brutalnych działań policji, kulisy tego, co się wtedy wydarzyło oraz przyczyny braku pociągnięcia do odpowiedzialności.

Mowa Öszöda

Seria demonstracji na placu Kossutha we wrześniu-październiku 2006 roku była spowodowana przemówieniem Ószöd wygłoszonym 26 maja 2006 roku na zamkniętym posiedzeniu frakcji MSZP w rządowym kurorcie w Balatonőszöd, a następnie wyciekło 17 września 2006 roku.

Aby wygrać wybory, Ferenc Gyurcsány zaprzeczył społeczeństwu niestabilnej sytuacji gospodarczej Węgier. Do tego nieustannie popełnianego kłamstwa przyznał się partiom ówczesnej koalicji rządowej (MSZP-SZDSZ) w kurorcie Balatonőszöd, a także, że w przyszłości potrzebna jest surowa polityka gospodarcza.

Gyurcsány nie przyznał się powszechnie do powyższego przed ludźmi, tj. Gyurcsány kłamie, mówiąc, że w przeciwieństwie do poprzednich kłamstw, w Őszöd „powiedziano prawdę”. Ludzie poznali przemówienie Ószöd, kiedy zostało ujawnione.

Przed wyborami w 2006 roku Gyurcsány musiał składać Komisji Europejskiej sprawozdanie z realizacji postanowień programu konwergencji. Gyurcsány przygotował również raport z nieprawdziwą treścią i fałszywymi danymi. Nie powiedział prawdy nie tylko obywatelom Węgier, ale także przywódcom Unii Europejskiej. Informowali o tym również brukselscy korespondenci Magyara Nemzeta, István Lovas i Endre Barcs. Socjalistyczny komisarz ds. finansów Joaquin Almunia ostatecznie zaakceptował jako rodzaj kompromisu, że program konwergencji powinien zostać przedstawiony dopiero we wrześniu 2006 r. po wyborach.

Warunkiem tego było to, że sam premier musiał informować węgierską opinię publiczną o aktualnej sytuacji w kraju. Program partii socjalistycznej, oparty na nieprawdziwych danych i zawierający niewykonalne zobowiązania, nie mógł być realizowany po wygranych wyborach. Gyurcsány świadomie przemilczał prawdę, wprowadzając w błąd opinię publiczną, partie opozycyjne i prezydenta republiki. Te dezinformacje przywróciły mandat premiera Ferenca Gyurcsány'ego do stanu pozornej legitymizacji, czytamy Gézę Herczegha , Évę Terstyánszkyné Vasadi i Jánosa Zlinszky'ego w odpowiedzi na raport Gönczöla.

Nie ma oficjalnego, jednoznacznego dowodu tożsamości „przeciekającego” przemówienie Ószöd, ale w związku z powyższym paktem prawdopodobne jest, że wyciek został zlecony przez Gyurcsány, zgodnie z jego interesami. Premier mógł też mieć nadzieję, że jego popularność jako „mówcy bolesnej prawdy” wzrośnie.

Były premier wciąż nie może pojąć wagi faktu, że kłamał na temat sytuacji na Węgrzech, by wygrać wybory, a potem przyznał się do tego na zamkniętym zebraniu partyjnym , ale przez miesiące nie upubliczniał tego. Kiedy następnie zdecydował się upublicznić treść przemówienia w związku ze spełnieniem międzynarodowych obietnic i najprawdopodobniej z własnych powodów politycznych, wywołało to uzasadnione oburzenie wśród ludzi.

Gyurcsány przyznał później, że być może nie powinien był używać wulgaryzmów w swoim „szczerym” przemówieniu. Zapomina jednak, że jeśli ktoś używa słów, które nie tolerują atramentu drukarskiego w odniesieniu do własnego kraju, Węgier, wywołuje to znacznie większe oburzenie niż używanie ostrych określeń w ogóle.

Na podstawie wyników tego uzasadnionego oburzenia w 2006 r. 17 września na ulice wyszedł tłum oburzonych obywateli. Rozpoczęła się kilkudniowa spontaniczna demonstracja na placu Kossutha, która trwała do 23 października 2006 roku.

18 września 2006: „oblężenie” siedziby Telewizji Węgierskiej

Ignácza dotyczącego tego, co wydarzyło się 18 września 2006 roku .

Nawiązując do gminnej kampanii wyborczej, policja, zrywając z dotychczasową praktyką, uznała demonstracje za wiece wyborcze. Według raportu Ignácza ta błędna klasyfikacja była jednym z prekursorów niewłaściwego przeprowadzenia demonstracji. Gdyby niezapowiedziane wydarzenia zostały sklasyfikowane przez policję lub władzę polityczną sprawującą ich nadzór jako objęte prawem do zgromadzeń, ale nie rozproszone, wówczas policja przygotowałaby się z większymi siłami policyjnymi do zabezpieczenia demonstracji zgodnie z prawem do zgromadzeń . Jednak czyniąc to, władze uznały nietrwałość stosowanej od lat praktyki, tj.

Ferenc Gyurcsány oraz József Petrétei przekazali informacje bezpośrednio zastępcy Árpádowi Szabadfiemu, zastępuje szefa policji krajowej Ferenca Bene

Jak cytuje raport Komisji Prawników Cywilnych internetowy portal informacyjny Index: " Premier powiedział, że w nocy z poniedziałku na wtorek był w bezpośrednim kontakcie z zastępcą komendanta głównego policji" . Na podstawie ustawy o policji premier, za pośrednictwem ministra sprawiedliwości i organów ścigania Józsefa Petrétei, mógł nakazać szefowi policji krajowej wysłanie dodatkowych jednostek na plac Szabadság, chroniących pracowników telewizji i jednostki policji stacjonujące przed siedziba.

Zgodnie z art. 94 ust. 3 lit. c) ustawy o Policji obowiązującej w 2005 r. (ustawa XXXIX z 1994 r., dalej: Rtv.) minister właściwy do spraw kierowania Policją zapewnia wykonanie zadań określonych dla ochrona bezpieczeństwa publicznego i porządku wewnętrznego. Zgodnie z lit. f) powyższego paragrafu zajmuje się inspekcją policyjną. Rtv. Zgodnie z § 4 pkt 1 i § 5 ust. 1 lit. a) minister może wydawać policji polecenia. Rtv. Zgodnie z § 5 ust. 3 minister może wydać komendantowi krajowemu nowe instrukcje indywidualne. Premier i minister popełnili błąd zawodowy, gdy choć mogli udzielić zgodnie ze swoimi uprawnieniami, nie wydali polecenia zabezpieczenia siedziby stacji telewizyjnej. József Petrétei wyciągnął lekcję i złożył rezygnację z powodu niemożności poradzenia sobie z sytuacją, której Ferenc Gyurcsány nie zaakceptował.

József Petrétei, który jako minister sprawiedliwości i organów ścigania był odpowiedzialny za nadzór nad policją w powyższym okresie, również odpowiedział na pytania podkomisji w dniu 7 lipca 2010 r. Petrétei powiedział podkomisji, że w dniu 18 września 2006 r. był w kontakcie telefonicznym z ówczesnym zastępcą szefa policji Árpádem Szabadfim. Ponieważ nie uważał się za kompetentnego w sprawach zawodowych policji, nie wykorzystał swoich uprawnień do wydawania szczegółowych instrukcji określone w ustawie o policji. Petrétei rozmawiał z ówczesnym premierem Ferencem Gyurcsány dwa lub trzy razy, a premier czekał na raport sytuacyjny ministra przy tych okazjach.

Petrétei powiedział, że jeśli Ferenc Gyurcsány wydawał policji instrukcje dotyczące „oblężenia” kwatery głównej zgodnie z jego wywiadem w TV2, zrobił to z pominięciem ministra. Na podstawie powyższych przepisów ustawy o policji rząd był upoważniony jedynie do wydawania poleceń policji w konkretnej sprawie za pośrednictwem ministra. Takich praw nie miał Ferenc Gyurcsány.

Zgodnie z ustawą rząd wydaje polecenia policji przez ministra, możliwość bezpośredniego polecenia od premiera nie wynika z wykładni tekstu ustawy. W odpowiedzi na pytanie komisji Petrétei stwierdził, że od godziny 21:00 jest w domu i śledzi wydarzenia w telewizji. Były minister stwierdził, że Árpád Szabadfi poinformował go o wydarzeniach, które miały miejsce przed siedzibą telewizji. Ówczesny minister utrzymywał kontakt telefoniczny z komendantem policji, a informacja funkcjonowała w sposób ciągły.

Petrétei wyjaśnił, dlaczego 19 września 2006 r. złożył dymisję premierowi: „Myślę, że jeśli na Węgrzech można zająć budynek publiczny, a policja nie jest w stanie temu zapobiec, to ktoś wziąć odpowiedzialność polityczną. A ponieważ za policję odpowiadał minister sprawiedliwości i organów ścigania, uznałem za konieczne złożenie dymisji. Choćby dlatego, że stało się dla mnie jasne, że nie nadaję się do kierowania policją w takim sensie, w jakim można było tego oczekiwać. Z drugiej strony pomyślałem, że taka polityczna odpowiedzialność świadczy o tym, że policja zawiodła podczas oblężenia siedziby TV" . Na pytanie Márii Wittner, dlaczego jako minister nie wydała rozkazu operacyjnego, Petrétei odpowiedział, że to dlatego, że obecne prawo daje ministrowi jedynie uprawnienia do wydawania poleceń, ale nie do faktycznego zarządzania i dowodzenia w stosunku do policji. Jednak jego obowiązkiem było dokonanie niezbędnych zmian w przepisach w związku z nieoczekiwaną sytuacją i zbadanie, co się stało.

Árpád Szabadfi, zastępca szefa policji krajowej, który wykonywał swoje obowiązki pod nieobecność szefa policji narodowej Ferenca Bene, który uczestniczył w konferencji w Brazylii, powiedział podkomisji, że ówczesny premier Ferenc Gyurcsány zadzwonił do niego 18 września, prosząc o informacje o tym, co wydarzyło się przed kwaterą główną. Premier zwrócił się do szefa policji o podjęcie wszelkich kroków prawnych w celu zabezpieczenia siedziby. Tej nocy Szabadfi jeszcze dwa razy dzwonił do Ferenca Gyurcsány'ego w celu uzyskania informacji, a następnego dnia, we wtorek, 19 września, rozmawiał z nim i ministrem Petrétei. W ówczesnej strukturze kierownictwa za zatwierdzanie działań policyjnych odpowiadał Dyrektor Generalny Bezpieczeństwa Publicznego, a zadanie to wykonywał również Szabadfi.18 września 2006 r. Szabadfi przebywał w parlamencie, w gabinecie posła kierownika pododdziału, dzięki czemu mógł monitorować zdarzenia blisko miejsca zdarzenia. Specyficzną akcją bezpieczeństwa kierował dowódca ochrony, którym w czasie wydarzeń na placu Szabadság był budapesztański kapitan Péter Gergényi Lajos Lapid Dali instrukcje, która jednostka powinna iść gdzie zgodnie z konkretną sytuacją operacyjną. Podczas gdy Szabadfi rozmawiał z Ferencem Gyurcsány, nie otrzymał żadnych instrukcji od ministra sprawiedliwości Józsefa Petrétei.

Dr Ferenc Kondorosi , były sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości i Egzekwowania Prawa, powiedział, że w celu zapewnienia prawa do zgromadzeń przed wyborami samorządowymi, spontaniczne demonstracje, które odbyły się 17 września 2006 r. w związku z przemówieniem Gyurcsány, odbyły się na placu Kossutha i wokół niego ogłoszono zgromadzenie. To prawdziwie kreatywne rozwiązanie, dzięki któremu demonstracji nie trzeba było ogłaszać, nie zostało przez Kondorosiego uznane za zły pomysł. 18 września 2006 r. Kondorosi był w domu, pracując nad dużym projektem i nie konsultował się z przywódcami ministerstw i policji. Były sekretarz stanu nie uznał później tego faktu za właściwy. Odpowiadając na pytanie przewodniczącego komisji, Kondorosi stwierdził, że szef budapeszteńskiej policji jest niezgodny z prawem, by meldować się bezpośrednio premierowi zamiast ministrowi (lub, w przypadku utrudnień, zastępcy sekretarza stanu).

Na posiedzeniu komisji László Bene powiedział, że o klasyfikacji zgromadzenia wyborczego decydował ówczesny minister sprawiedliwości József Petrétei. Z przywołanego protokołu wynika również, że nie odzwierciedla to indywidualnego stanowiska ministra, ale stanowisko rządu. Nawiązując do gminnej kampanii wyborczej, policja, zrywając z dotychczasową praktyką, uznała demonstracje za wiece wyborcze. Według raportu Ignácza ta błędna klasyfikacja była jednym z prekursorów niewłaściwego przeprowadzenia demonstracji.

Z protokołów przesłuchań komisji oraz protokołów zebrania sztabu w dniu 18 września 2006 r. wynika, że ​​to polityka, a nie policja, zdecydowała, że ​​demonstracje antyrządowe są traktowane jako wiece wyborcze , które nie podlegają obowiązkowi wcześniejszego zawiadomienia. Były szef policji krajowej László Bene potwierdził na posiedzeniu przed komisją, że minister PiS József Petrétei podjął decyzję w tej sprawie i nawet na podstawie protokołu odzwierciedla ona stanowisko rządu.

Gdyby niezapowiedziane wydarzenia zostały sklasyfikowane przez policję lub władzę polityczną sprawującą ich nadzór jako objęte prawem do zgromadzeń, ale nie rozproszone, wówczas policja przygotowałaby się z większymi siłami policyjnymi do zabezpieczenia demonstracji zgodnie z prawem do zgromadzeń . Jednak czyniąc to, władze uznały nietrwałość stosowanej od lat praktyki, tj.

Ferenc Szabó , dowódca Pułku Gwardii Republiki, powiedział na spotkaniu sztabu policji: „członkowie frakcji MSZP zdecydują, jak lokalne organy zareagują na wybuch niezadowolenia”.

Z oświadczenia złożonego przed podkomisją przez byłego kapitana reprezentacji László Bene jasno wynika, że ​​wykrycie i pociągnięcie do odpowiedzialności osób odpowiedzialnych stało się niemożliwe z powodu działań byłego premiera Ferenca Gyurcsány'ego. Według László Bene, po tym, jak szef policji w Budapeszcie Péter Gergényi wycofał swój wniosek o przejście na emeryturę pomimo jego i poparcia ministra sprawiedliwości i organów ścigania na wniosek premiera, nie był w stanie jako kapitan policji narodowej wszcząć postępowanie związane z ustaleniem odpowiedzialności Pétera Gergényi. Były kapitan policji narodowej zinterpretował wsparcie udzielone Péterowi Gergényiemu przez premiera jako upoważnienie do rezygnacji z pełnienia funkcji przełożonego.

Árpád Szabadfi potwierdził, że rozmawiał z premierem dwa lub trzy razy w ciągu wieczoru, a nawet konsultował się telefonicznie z György Szilvásym , ministrem kierującym Kancelarią Premiera. Nie było pisemnego zapisu ani przypomnienia o tych rozmowach telefonicznych. Ferenc Gyurcsány i György Szilvásy nie stawili się przed podkomisją.

Ferenca Gyurcsány'ego można określić w tym sensie, że z naruszeniem przepisów prawa policyjnego wydał polecenia Árpádowi Szabadfiemu, który zastąpił nieobecnego Ferenca Bene, oraz szefowi policji w Budapeszcie Péterowi Gergényiemu, a nie za pośrednictwem ministra zawodowego , ale omijając go. Dokładna treść tych instrukcji telefonicznych nie jest dla nas dostępna - i jest mało prawdopodobne, że ich treść zostanie kiedykolwiek upubliczniona.

Gyurcsány i György Szilvásy, minister nadzorujący tajne służby, również dopuścili się naruszenia, gdy nie stawili się przed podkomisją parlamentu pod przewodnictwem Gergely'ego Gulyása.

Gyurcsány jest również odpowiedzialny za nieprzyjęcie rezygnacji Pétera Gergényi, głównego profesjonalisty odpowiedzialnego za naruszenia policji w 2006 roku. Późniejsze wydarzenia dowodzą, że były premier potrzebował Bácsa Kiskuna, naczelnego kapitana, który był skłonny stosować „metodę twardej ręki” nawet wobec własnych podwładnych policji i nie stronił od łamania prawa.

(ciąg dalszy nastąpi)

Autor: Attila Magyar-Zsolnay, prawnik konstytucyjny

(źródło zdjęcia okładki: NJSZ)