W Wielkanoc ludzie trochę się wyciszają i zapadają w siebie. Myśli o losach, bada sytuację własną lub swojego narodu, szuka przyczyn i skutków.
Bo wszystko ma swoją przyczynę i nie ma przypadków.
Teraz zastanawiam się, dlaczego sama myśl, że Podkarpacie może wrócić do ojczyzny, niepokoi haladaris.
Bo widzę w komentarzach, że pospiesznie protestują, kręcą głowami, pchają dziesiątki roześmianych głów i narzekają, że naprawdę nie jest dobrze, nie powinno być, jest naprawdę źle.
Niezrozumiały…
Powinni jednak podejść do tego z punktu widzenia, że jeśli Zakarpacie wróci, to Zachód przesunie się do tego punktu, a krańce można zapełnić organizacjami obywatelskimi, graffiti O1g, firma Háttér też może wcisnąć w Ungvár, a tęczową flagę można wywieźć do wsi ruskich.
Czy nie byłby to dla nich raj, gdyby u podnóża przełęczy Vereckei zorganizowali pokaz o prawach osób transpłciowych?
Przedmiotem moich rozważań nie jest obecnie historyczna rzeczywistość tej sprawy, ani w obecnej delikatnej sytuacji wojennej, ani w dłuższej perspektywie. Nie jestem ani historykiem, ani geopolitycznym ekspertem. Co więcej, nawet gdybym coś wiedział - czego oczywiście nie wiem - nadal wyznaję, że o niczym nie powinno się mówić, jeśli w jakimkolwiek czasie były jakieś konkretne plany lub przygotowania. Jeśli coś takiego kiedykolwiek się wydarzy, mam nadzieję, że zachowają to w tajemnicy i utrzymają w tajemnicy, nie wciskają tego przed ciocią Aranką i wujkiem Gézą, aby uzasadnili w komentarzach, lub kazali swojej ulubionej niezależnej gazecie napisać z wyprzedzeniem komunikat o jakie to okropne i ekstremalne, nie potrzebujemy tego, a zresztą kto i co mówi.
Bo takiej reakcji można by się spodziewać. Od ponad roku Azonnali poświęca temu tematowi obszerny artykuł zatytułowany: „ Dolne Karpaty nie będą już należeć do Węgier ”
„Wiele czynników przemawia za tym, że Węgry naruszają suwerenność Ukrainy. Kraje ościenne uważają retorykę prawicowego rządu Viktora Orbána na temat Wielkich Węgier za niepokojącą. Dla niego Węgrzy za granicą to tylko wyborcy, siła robocza, która służy jako środek zdobywania wpływów i wywierania presji”.
Tak więc tematem mojej wielkanocnej medytacji jest: Dlaczego im to przeszkadza?
Jeśli nie są już szczęśliwi, dlaczego ich to nie obchodzi? Jeśli nie mają poczucia misji historycznej, związku z węgierską przeszłością, bólem swoich przodków, a nawet przyszłym węgierskim powstaniem? Dlaczego to nie ma znaczenia? Dlaczego przeciwdrukarki? Nie robię też zamieszania, jeśli ktoś pisze, że Athletic Bilbao wygra tu i tam, bo mnie to nie obchodzi. Przewijaj dalej.
Potem, kiedy skończyła się kawa, rozszyfrowałem to. Prosty. Jeśli Zakarpacie wróci, to tak samo, jak awans reprezentacji Węgier: dobrze dla Orbána!
A co jest dobre dla Orbána, nieważne co, cokolwiek, nieważne co, nawet złoty deszcz nad Pesztem, naprawdę nie ma znaczenia, to jest dla nich złe.
Źródło: 888.hu
Autor: Ádám Pozsonyi
Zdjęcie: Karpatalja.net
