„Minęło prawie sześć miesięcy, odkąd Putin rozpoczął inwazję na Ukrainę, ale najgorsze dla Europy dopiero nadejdzie” — pisze w UnHerd Ralph Schoellhammer, adiunkt ekonomii i nauk politycznych na Uniwersytecie Webster w Wiedniu.
W artykule opisano, jak europejskie firmy rozważają już wstrzymanie produkcji, w tym huty aluminium na Słowacji i producenci nawozów w Wielkiej Brytanii. Firmy muszą planować długoterminowo, a kontrakty futures na energię elektryczną (które zasadniczo ustalają koszty energii) na lata 2023 i 2024 są najwyższe w historii.
„W dającej się przewidzieć przyszłości wysokie koszty energii staną się nową normą, powodując, że wszystko, od żywności po papier i chemikalia, będzie droższe.
Ponadto nie jest wcale jasne, w jakim stopniu ciepła woda, prąd i ogrzewanie będą dostępne w krajach takich jak Niemcy, Austria, Włochy czy Węgry – ani jak zareaguje ludność, jeśli na tych terenach wystąpią realne niedobory. ekonomista.
Autor zwraca również uwagę, że nie wszystkie kraje są w takim samym stopniu zależne od Rosji, co jego zdaniem już prowadzi do poważnych sporów.
„Idealnie byłoby, gdyby 27 państw członkowskich reprezentowało wspólny front i wspólnie próbowało stawić czoła obecnemu kryzysowi energetycznemu. Ale w rzeczywistości nic takiego się nie dzieje i tak czy inaczej wszystko zależy od siebie nawzajem”.
- pisze Ralph Schoellhammer.
W artykule wspomniano, że propozycja Komisji Europejskiej, by zmniejszyć zużycie gazu o 15 proc., spotkała się z ostrym sprzeciwem Portugalii, Hiszpanii, Grecji, Włoch i innych krajów, które są mniej zależne od rosyjskiego gazu i czują się zmuszone rekompensować błędy innych, zwłaszcza Niemiec. .
„Pomysł, że jakikolwiek rząd europejski „dobrowolnie” spowodowałby u swoich wyborców kryzys energetyczny nawet większy niż jest to absolutnie konieczne, jest nierealistyczny.
UE i jej członkowie nie są najlepsi, jeśli chodzi o przestrzeganie obowiązujących zasad (wystarczy pamiętać o klauzuli bailoutowej podczas światowego kryzysu finansowego 2008-2010), więc tym bardziej jest mało prawdopodobne, że dobrowolna umowa byłaby skuteczna” – pisze. ekonomista.
Według artykułu, w związku z szalejącą inflacją w strefie euro, EBC będzie zmuszony podnieść stopy procentowe, co stworzy warunki podobne do tych z 2010 roku i może pogrążyć Europę Południową w kolejnym kryzysie zadłużeniowym.
Zdaniem ekonomisty Niemcy prawdopodobnie znów będą musiały przejąć inicjatywę w utrzymaniu spójności strefy euro. Pytanie brzmi jednak, czy Berlin nadal będzie miał na to środki, jeśli jego własna gospodarka pogrąży się w recesji?
„Siła gospodarcza Niemiec słabnie, a wraz z osłabieniem bazy przemysłowej i ubożeniem ludności, ich gotowość do wspierania reszty strefy euro będzie coraz bardziej ograniczona.
To nie jest recepta na stabilność i wydaje się bardziej prawdopodobne, że szczyt europejskiej solidarności minął”.
podsumowuje ekonomista.
Wyróżniony obraz: Facebook
