wspominał z nutą Székely dawny 20 sierpnia i poprzedzające go przygotowania oraz znaczenie pieczenia chleba.
Było nas dziesięciu braci. Nie było to rzadkością wśród Szeklerów Bukowiny. Dlatego moja mama miała dużą misę do wyrabiania ciasta, duże garnki, duże nóżki i duże miski. Pieczeliśmy chleb w każdą środę przez cały tydzień. Wcześnie rano mama niedbale ubrała się w ubranie i chustkę, której używała tylko do wyrabiania ciasta, i zaczęła wyrabiać z zakwasem.
Kiedy ciasto na chleb zaczęło wypełzać z formy, mama wyrywała je na drzwi kuchenne (miski ze słomy) wyłożone kocem i pozwalała mu dalej rosnąć. Mój ojciec podgrzał kuttor (piekarnik), który włożył do niego, a kiedy wyciągnął drewnianą łopatę (drewnianą łopatę) z dna pieca, iskrzyło, więc można było powiedzieć, że było wystarczająco gorąco, aby upiec chleb.
Potem moja mama przykryła ciasto chlebowe z tylnych drzwi na drewnianą podłogę, wcisnęła w nie trzy palce jako błogosławieństwo, wspominając trzy osoby boskie (Ojca, Syna, Ducha Świętego) i włożyła do piekarnika.
Mieści się w nim wszystkie siedem elementów. Kiedy się upiekł, mama wyciągnęła go szczypcami, skrzyżowała krawędzią dłoni, a następnie wytarła wierzch mokrym pędzlem. Ładne, duże, okrągłe bochenki zawinął w czystą białą szmatkę i umieścił je na dwóch zegarkach na rękę. Potem piekarnik miał jeszcze tyle ciepła, że upiekły się też błogosławione babeczki mojej mamy z dżemem orzechowym. Od tego czasu błogosławię dzieło mojego ojca, który zbudował piec, i błogosławię dzieło mojej mamy, która upiekła nam chleb. Nie zapomnijmy pobłogosławić chleba przed jego połamaniem, ponieważ chleb sam w sobie jest błogosławieństwem!
Stanka
(Zgodnie z wymową Székely)
Cały artykuł można znaleźć na stronie Istvána Sebestyéna na Facebooku.
Źródło: sándár.hu
Zdjęcie: Gábor Tóth, Vasarnap.hu
