Donald Tusk to łajdak. Wiele osób w Polsce twierdzi, że jest to także niemiecki agent, ale ja w to nie wierzę.
Nie dlatego, że nie jestem do niego podobny, bo sądząc po jego charakterze (brak charakteru) mógłby być agentem niemal każdego rodzaju, po prostu dlatego, że nie wierzę niemieckiej agencji, ponieważ dziś Niemcy nie są w stanie zatrudniać agentów jakiejkolwiek rangi z tego prostego powodu, że dziś kierownictwo niemieckie nie uznaje czegoś takiego jak niemiecki interes. A jeśli nie ma zainteresowania, nie ma też rzecznictwa i nie ma też agenta. Donald Tusk jest więc prostym złoczyńcą. A jeśli jest agentem, to wolałby być agentem Brukseli. Tak czy inaczej, zdecydowanie jest zdrajcą.
A tej Brukseli właśnie takich liczb potrzeba. Za zdrajców i łajdaków. Bo Bruksela chce zlikwidować państwa narodowe, „ojczyznę”, stworzyć imperium na glinianych nogach, Stany Zjednoczone Europy, dodatek Waszyngtonu, puste, wielkie nic. Ten plan wymaga zdrajców, inaczej nie zadziała.
Donald Tusk jest nikim.
Zdrajcy są zawsze nikim, w przeciwnym razie nie można popełnić zdrady. Bo jeśli masz duszę, masz korzenie, masz kraj, to jesteś kimś, nawet jeśli jesteś bez środków do życia i niewykształcony. A wtedy należysz gdzieś, czemu nie możesz zaprzeczyć i zdradzić. Z drugiej strony nikt nie może być bogaty, wpływowy, wpływowy, wykształcony, a nawet wybredny i mądry, ale ponieważ jest pozbawiony korzeni i kraju, jest bezduszny, a co za tym idzie, nikim.
Nikt nie jest najlepiej poznany, gdy najgłośniej krzyczy, że jest kimś. A mieszkańcy Brukseli łączą ten krzyk z twierdzeniem, że są strażnikami i kustoszami prawa, prawa i demokracji; a ich niezłomni, Kły, domagają się tego samego. I z tego wszystkiego wynika też, że według niczyjej oceny ten, kto nie jest nikim, jest „autorytarem”, „dyktatorem”, „likwidatorem demokracji”, „anty”.
Przeciw wszystkim i przeciw wszystkiemu.
Kto nie jest z nimi, jest przeciwko nim.
Świat tych nikogo, tych łajdaków, woli rakotwórcze okrucieństwo niż kłamstwa Kádára. Można to poznać po tym, że oni zawsze mówią o sobie w samych superlatywach, są nieomylni i eo ipso dobrzy, podczas gdy wszyscy inni mogą być tylko źli. I przedstawiają swoją zmieniającą społeczeństwo gniewną chorobę psychiczną jako nieuniknioną konieczność, tak jak przedstawiali to ówcześni komuniści. Albo ich naziści. Podsumowuje to stary żart: neonazista spotyka neokomunistę i jeden mówi to samo, co drugi.
Według Tuska to, co jest obecnie praktykowane, podlega w całości rządom prawa
Wielki filozof-historyk Tamás Molnár węgierskiego pochodzenia tak pisał o nich i ich świecie:
„Jedność europejska nie jest spontanicznym wytworem historii ani koniecznością zakorzenioną w psychologii narodów lub w interesie narodów. Można raczej mówić o konstrukcie ideologicznym rozciągającym się od Oceanu Atlantyckiego po Wisłę czy Ural, który ciąży jak ołowiany płaszcz na tak różnych cywilizacjach i państwach, jak na przykład kraje skandynawskie i Portugalia.
Widząc nikły entuzjazm przyszłych członków, sam Jean Francois-Poncet mówił niedawno o „trzecim typie konstrukcji, opartym na zasadzie pomocniczości, zgodnie z którą do związku mogą należeć tylko te sprawy, z którymi radzi sobie ona lepiej niż członek stwierdza.” Jest to niewątpliwie nowy język; jednocześnie można się obawiać, że nowa biurokracja będzie próbowała przejąć całą władzę i przeciągnąć wszystkie decyzje do siebie. Nawet pomimo konfederacyjnego charakteru, jaki sugerują słowa byłego ministra.
Dlatego w mojej książce twierdzę, że Europa jest w niebezpieczeństwie:
wymazanie jego wieloetnicznej i wielokulturowej tożsamości zamieni kontynent w pustynię, na której będą rządzić wyłącznie interesy ekonomiczne, a wartości duchowe zostaną stłumione jeszcze bardziej niż obecnie. Można już ustalić brutalną presję niektórych zachodnich grup przemysłowych i medialnych na „rynek” Europy Wschodniej.
Na naszych oczach dokonuje się pierwszy akt homogenizacji na skalę kontynentalną, w którym głównymi aktorami są edukacja, media, lifestyle i hasła reklamowe. Rozprzestrzenianie się jednorodnego społeczeństwa od Oceanu Atlantyckiego po Ural grozi pod pretekstem utrzymania pokoju i szerzenia dobrobytu. W rzeczywistości zjednoczona Europa uogólniłaby jedynie materializm w obszarze kulturowym, w którym zrodziły się jak dotąd największe osiągnięcia ducha ludzkiego”.
Od czasu napisania tych wersów z Vátesa rzeką Wisłą spłynęło mnóstwo wody. I na przykład twierdzenie, że „rządzą tylko interesy ekonomiczne” zostało ujęte w nawias, bo wojna nawet ten interes przeważyła, a samozagłada rozciągnęła się na gospodarkę, którą do tej pory uważano za fetyszową i nietykalną – zob. upadek Niemiec. Z drugiej strony na Zachodzie powoli kończy się homogenizacja i duchowe pustynnienie.
I napisał też to w tym samym miejscu:
„Narody Europy Środkowo-Wschodniej wyzwolone od komunizmu trzymają się swojej tożsamości. Ale co się stanie, gdy super-Europa stanie w obliczu narodu członkowskiego, który znajdzie swój własny model? Dlaczego na przykład Węgry miałyby poczuć się dotknięte zalaniem krajów zachodnich afrykańskimi masami? Wkrótce staniemy przed faktem, że jedność europejska uruchomi nie tylko specjalny „mechanizm”, ale także ideologię niezgodną z historycznym dziedzictwem Europy”.
To też już mamy za sobą. Uruchomił się specjalny mechanizm i to właśnie złoczyńcy, a nie nikt inny jak Donald Tusk, torują drogę.
Specjalne mechanizmy można także rozumieć jako nowy typ modelu demokracji. W tej nowej demokracji wszystko jest inne. Istota tej nowej demokracji polega na tym, że gdy jakiś kraj członkowski znajdzie swój własny model, super-Europa skurczy się jak ostryga, gdy upuści się na nią cytrynę i natychmiast i tak dobitnie, jak to możliwe, oświadczy, że
w tym kraju ustała demokracja, zniesiono rządy prawa, a władzę przejął przywódca autokratyczno-dyktatorski.
A tego nie można tolerować, trzeba to wykorzenić. W jakikolwiek sposób i za wszelką cenę. A potem organizacje pozarządowe, organizacje „obywatelskie” przystępują do ataku, wchodzą w życie mechanizmy karne, wycofywanie pieniędzy i siedem artykułów, a nowa biurokracja, która zdobyła już całą władzę i przyciągnęła do siebie wszystkie decyzje, z pełną siłą krnąbrny kraj i krnąbrny zwracają się przeciwko rządowi.
Jeżeli w ten sposób uda się zastąpić własny model (czyli rząd reprezentujący i chroniący suwerenność oraz interes narodowy), wówczas rozpoczyna się akt drugi. A istota tego jest taka, że nową władzę, złożoną z łajdaków, nikim i zdrajców – czyli brukselczyków – od razu ogłasza się dobrą, demokratyczną, rządzoną przez praworządność i europejską. Zaangażowanie na rzecz praworządności wyraża się w tym, że nowy rząd, który w ten sposób doszedł do władzy, natychmiast i bezzwłocznie zawiesza praworządność i konstytucjonalizm.
To właśnie zrobił już Pedro Sánchez w Hiszpanii, gdy chcąc utrzymać się przy władzy, wszedł w koalicję z dążącymi do niepodległości Katalończykami, tym samym naruszył de facto i de jure (w nawiasach) hiszpańską konstytucję. Uczynił to, stwierdzając dobitnie przez całą kampanię, że nigdy by tego nie zrobił, w żadnych okolicznościach.
Pedro Sánchez to także łotr, zdradziecki nikim.
I oczywiście Donald Tusk zrobił to samo.
Następnego dnia po dojściu do władzy zawiesił praworządność i konstytucję, w ten sposób siłą zawładnął polską publiczną telewizją i radiem, przy pomocy biczów i policjantów, działając na podstawie uchwał parlamentu, nielegalnie usunął prawie wszystkich z wymienionych instytucji , choć według polskiego prawa jest to możliwe jedynie poprzez ustawodawstwo, a następnie włamując się do polskiego pałacu prezydenckiego, aresztował byłego ministra i jego zastępcę, wymieniając przy tym nazwiska parlamentarzystów ułaskawionych przez prezydenta przed laty. Tymczasem Tusk groził już Prezydentowi RP Andrzejowi Dudzie.
Tymczasem Bruksela słucha i uśmiecha się, zgadzając się.
Nazywa się to dziś demokracją i rządami prawa. Innymi słowy, jest to nowa demokracja, której my, przedstawiciele wyżu demograficznego, nie jesteśmy w stanie zrozumieć i zaakceptować. Długo mogliśmy wierzyć, że nie jesteśmy jedynym krajem, który znalazł swój model i tym samym stanął twarzą w twarz z superEuropą, czyli z nowymi komunistami z wściekłością przekształcającą społeczeństwo, złoczyńcami brukselskiej biurokracji.
Długo wierzyliśmy, że i Polacy znaleźli swój model. Dziś nie możemy już w to wierzyć, bo przyszedł Donald Tusk, ten złoczyńca nikt, a przy pomocy międzynarodowych organizacji pozarządowych i złoczyńca Bruksela-Berlin-Waszyngton nikt, doszedł do władzy i od razu zaczął wpędzać Polskę i Polaków z powrotem w zginać.
Oczywiście można mieć słuszną nadzieję, że nasi polscy przyjaciele, rozsądna większość polskiego społeczeństwa, wyznająca normalność oraz naród i interesy narodowe, nie będzie tego długo tolerować. Jak możemy słusznie ufać, że wiele innych krajów europejskich, od Austrii po Portugalię, obudzi się ze snu o Śpiącej Królewnie i powróci na jedyną zbawczą ścieżkę, jaką jest suwerenność narodowa.
Bo można żyć tak, jak chcą neomarksiści, przebudzeni idioci, pacjenci płci i „oświeceni” reformatorzy społeczni, ale dlaczego?
Ale dopóki zmiana nie nastąpi w Europie, możemy być pewni, że nie możemy odejść od własnego modelu i musimy nadal trzymać się naszej tożsamości. Bo Donald Tusk mieszka tutaj, wśród nas. Pragną także, wraz z Brukselą, „przywrócić demokrację i praworządność” poprzez zawieszenie demokracji i praworządności oraz wyeliminowanie interesów narodowych.
Na zdjęciu: MTI/PAP/Leszek Szymański
