Głównym przegranym w tej sprawie będą Niemcy, bo jeśli uznamy, że musimy wyjechać, to prawdopodobnie pozostaną tylko nienawidzący Żydów – pisze dziennikarka Bild Antonia Jamin, która twierdzi, że ataki na Żydów w Berlinie-Neukölln są atakiem na społeczeństwo jako całość.
"Ponownie? Gdy? Teraz?" Takie pytania zadali mi moi koledzy, gdy powiedziałem im, że w Neukölln ponownie zaatakowano dwóch Żydów mówiących po hebrajsku. Kiedy usłyszałem o sobotnim ataku, w pierwszej chwili pomyślałem, że przed 7 października w ogóle nie lubiłem tej dzielnicy Berlina.
Tam też kilka razy mnie zaatakowano, kiedy relacjonowałem na ulicy po hebrajsku.
Jak my, niemieccy Żydzi, możemy po prostu zaakceptować fakt, że nasza wolność w stolicy stale się zmniejsza?
Dlaczego nie odpowiadam już po hebrajsku, gdy mój izraelski mąż wzywa mnie do taksówki? I dlaczego chowamy nasz naszyjnik z gwiazdą Dawida i mezuzę, zamiast być z nich dumni?
Odpowiedź na wszystkie te pytania jest taka, że nie możemy tego zaakceptować. Możemy oczekiwać, że politycy potępią ataki, możemy zażądać od policji ostrzejszych działań,
ale ostatecznie, jeśli chodzi o nie ukrywanie naszej żydowskości, jest to nasza odpowiedzialność.
I tak po 7 października jedna rzecz stała się dla nas wszystkich jasna: naszym zadaniem jest chronić siebie. Musimy przestać się bać i ukrywać.
Jeśli w którymś momencie zdamy sobie sprawę, że w Niemczech naprawdę nie jesteśmy już bezpieczni, będziemy musieli zastanowić się, jaką drogę wybrać. Głównym przegranym w tym przypadku będą Niemcy, bo jeśli uznamy, że musimy wyjechać, to prawdopodobnie pozostaną jedynie nienawidzący Żydów w postaci islamistów, lewicowych radykałów czy zwolenników AfD.
Niemcy straciły wtedy znacznie więcej niż „tylko swoich Żydów”.
Źródło i wyróżniona grafika: Neokohn
