Przedstawienie faktu wojny chłopskiej toczącej się obecnie w całej Europie wydaje się być sprawą najściślej „chronioną” embargiem. Napisane przez László Bogára.
Chociaż światowe media użyły całej swojej broni opiniotwórczej, aby sprawić, że „wojna chłopska”, która wstrząsnęła Niemcami, wydawała się nieistniejąca, świat nadal mógł oglądać dramatyczne obrazy „prawdziwej rzeczywistości”.
Bez paliwa, bez żywności, bez przyszłości, czyli jak nie ma paliwa, nie ma żywności, a jeśli nie ma żywności, to też nie ma przyszłości – tak brzmi najczęściej powtarzany slogan niemieckich rolników, oczywiście w języku angielskim, bo tylko w ten sposób można było mieć nadzieję na globalne przyciągnięcie uwagi mediów.
Ale rzeczywistości światowych mediów mogą teraz zawierać szczególnie rygorystyczne instrukcje dotyczące tego, co jest dozwolone, a co nie.
Przedstawienie faktu wojny chłopskiej toczącej się obecnie w całej Europie wydaje się być sprawą najściślej „chronioną” embargiem. Może warto jednak chwilę zastanowić się dlaczego?
W tamtym czasie, po drugiej wojnie światowej, integracja europejska służyła strategicznym interesom amerykańskiego imperium światowego, które znajdowało się u szczytu swojej kariery, pod dwoma bardzo ważnymi względami. Jednym z nich jest ścisłe powiązanie niemieckiego i francuskiego przemysłu ciężkiego, które umożliwiło imperium przekształcenie tego par Excellence kompleksu wojskowo-przemysłowego w „ściśle kontrolowany” imperialny teren łowiecki przy niskich kosztach jednostkowych. To połączenie niemiecko-francuskie wykluczyło możliwość, że którykolwiek z nich będzie w stanie rozpocząć niespodziewaną wojnę. Służyło temu zezwolenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali z 1951 roku.
Drugim, być może mniej spektakularnym obszarem była Wspólna Polityka Rolna (WPR).
Rzeczywiście nie było to szczególnie spektakularne, mimo że był to również obszar ściśle kontrolowany przez imperium amerykańskie. To prawda w ogólności, jednak w powojennej Europie, która znajduje się w dość delikatnej sytuacji, wielokrotnie potwierdził się oczywisty fakt, że zaopatrzenie w żywność to być może jeszcze delikatniejszy i ważniejszy sektor strategiczny niż przemysł ciężki.
Bo choć udział rolnictwa w makrostatystykach dających fałszywy obraz wynosi tylko kilka procent, czyli mógłby być nawet „znikomy”, ale nie tylko, że tak nie jest, ale jak się okazuje, jest ważniejszy niż cokolwiek innego wyobrażalny.
Ekolog Hermann Daly ma wnikliwą analogię, która odzwierciedla fakt, że znaczenie rolnictwa w rzeczywistości spadło do kilku procent całkowitych wyników gospodarczych najbogatszych krajów zachodnich. Daly twierdzi, że ze względu na technologie budowlane, nawet w wieżowcach, stosunek podstawy do nadbudowy jest dziś znacznie mniejszy niż sto lat temu. Wyciągnijmy jednak podstawę i zobaczmy, co stanie się z naszym stupiętrowym drapaczem chmur.
Innymi słowy, niezależnie od tego, jak „znikomy” jest udział rolnictwa, bez niego po prostu nie ma życia.
Historycznie jednak stosunek ten mógł być tak niski, ponieważ cała rewolucja przemysłowa i eufemistycznie „pierwotna akumulacja kapitału” opierały się na brutalnej grabieży społeczeństwa chłopskiego, do czego przyczyniła się także pompa surowcowa, elegancko zwana „formowaniem cen”. , a w przeszłości i dziś rolnictwo jest nadal znacznie niedoceniane.
Wielkie wojny chłopskie w XV i XVI wieku wybuchły dokładnie z tego samego powodu, co dzisiejsze.
W tym czasie w ciągu półtora wieku, oprócz dosłownie „wyrywania ziemi” spod nóg chłopstwa, średni dzienny czas pracy chłopów podwoił się, a uzyskiwane z tego tytułu dochody zmniejszyły się o połowę. Jest zrozumiałe (choć nie do usprawiedliwienia), że brutalne okrucieństwo nieco sfrustrowanych mas chłopskich nie znało granic. To prawda, że nie tyle późniejsze represje.
Globalna gospodarka siłowa i współpracujące struktury rządzące Europą, która jest jej coraz bardziej podporządkowana i zmuszona do odgrywania roli pariasa, dokonałyby teraz tego samego, przerzucając koszty przedłużania agonii amerykańskiego imperium światowego na chłopów społeczeństwo.
Wynik konfliktu jest dziś nadal nieprzewidywalny, ponieważ cały europejski system rządów znajduje się w stanie przedupadkowym.
Jak w latach 15–16. Przywódcy rebeliantów, którzy w XIX wieku przewodzili wojenom chłopskim, nie mieli „odpowiedniej narracji” na temat treści porozumienia, które było konieczne i możliwe, a dziś doświadczamy jedynie wirujących wirów emocji, a zarysów nowego porozumienia nie są zbyt widoczne.
W zasadzie wybory do Parlamentu Europejskiego mogłyby pomóc w opracowaniu odpowiednich sposobów narracji, ale główną funkcją działania przemysłu rzeczywistości globalnej jest właśnie próba zapobiegania temu wszelkimi dostępnymi środkami. Aby w ogóle można było mówić o naszej sytuacji, konieczna byłaby radykalna przemiana ogólnej duchowej, moralnej i duchowej „struktury” europejskich grup rządzących, co na razie wydaje się iluzją.
To nie przypadek, że imperium amerykańskie od kilkudziesięciu lat robi wszystko, aby skorumpować elity europejskie, zwłaszcza przedstawicieli Parlamentu Europejskiego, więc wydostanie się z tej pułapki będzie bardzo trudne.
To bardzo trudne, ale może nie niemożliwe. Tocząca się obecnie powszechna wojna chłopska jest być może przelaniem ostatniej kropli. Cyniczny rozkaz amerykańskiego imperium polegający na przyspieszonym członkostwie Ukrainy w UE byłby druzgocącym ciosem dla europejskiego społeczeństwa chłopskiego, a dla obywateli Europy agrarni giganci światowej gospodarki energetycznej stacjonujący tymczasowo na terytorium Ukrainy dostarczyliby masę niebezpieczne odpady przypominające żywność, co zadałoby śmiertelny cios europejskiemu społeczeństwu chłopskiemu, a zarazem całej Europie.
Dziś może jeszcze jest szansa na uniknięcie tego mrocznego scenariusza historycznego, ale w tym celu powinniśmy wreszcie nazywać nasze wspólne rzeczy po imieniu. Jeżeli i tego nie potrafimy zrobić, to pozostaje ogólny upadek intelektualny i moralny.
