Frank Engel z pewnością nie jest aniołem

Zgodnie z przysłowiem pochodzenia łacińskiego nomen est omen, czyli nazwa kwalifikuje.

Cóż, jeśli tak jest w wielu przypadkach, to z pewnością nie jest tak w Franka Engela Dla niego nomen to nie omen. Wręcz przeciwnie, jest to co najwyżej „pseudonim” – ale skorumpowana osoba zawsze stara się wyglądać „anielsko” przed wielkimi.

Pan „Angyal” został zgłoszony przez nikogo innego jak jego własnych partyjnych kolegów w związku z podejrzeniem o korupcję i fikcyjne zatrudnienie, zgodnie z którymi pożyczył 42 000 euro od organizacji non-profit (!) w ciągu siedmiu miesięcy, faktycznie nie pracując.

Pan Anioł nie miał wyboru i musiał odejść. Przyniósł hańbę swojej partii, która wyznaje zasady chrześcijańskie, a według liderki frakcji partyjnej Martine Hansen postawił swoją partię w sytuacji bez wyjścia. Oczywiście Hansen ma w tym rację, ale chyba jeszcze ważniejsze jest to, że Engel uczynił z siebie moralne zero , a wiarygodność jego dotychczasowej kariery politycznej również jest poddawana w wątpliwość, a nawet anulowana.

Ale co by nas obchodziła deprawacja i niemoralność luksemburskiego polityka, gdybyśmy nie wiedzieli, że należy on również do długiej kolejki unijnych polityków, którzy atakują rząd Orbána „zawodowo”, używając utartych przymiotników – antydemokratyczny, rasistowski , autokrata itp. – oprócz oskarżeń o korupcję…

I niebo tu nie spada.

Zauważmy: bardzo nie-anielski pan (pan?) Engel jest koniem weterynaryjnym tych unijnych „głównego nurtu” – tj. atakując Węgry w sposób przemyślany , według świadomego scenariusza. Mam wymienić nazwiska? Przeszli i obecni: Lui Tavares, Judit Sargentini, Ulrike Lunacek, Frans Timmermanns, Margarethe Vestager, Katarina Barley, Didier Reynders, Ylva Johansson, Helena Dalli, Lopez Aquilar, Guy Verhofstadt, Vera Jourova i tak dalej, aż do zachodu słońca .

Jedna część tych ludzi kieruje się ślepą ideologiczną nienawiścią do Węgier (i Polski), druga część to po prostu dobrze opłacany, kontrolowany aktor polityczny, członek sieci globalistyczno-sororystycznej. Pomyślcie: co za zbieg okoliczności, ale partyjny partner Engela, rwa kulszowa Jean-Claude Juncker, jako minister finansów i premier Luksemburga, zamienił swój kraj w raj podatkowy podobny do Kajmanów dla światowych gigantów i banków. Właściwa osoba na właściwym miejscu.

A oto Vera Jourova, która teraz chce zrujnować Węgry i ingerować w przyszłoroczne wybory: ona też została aresztowana lata temu na praskim lotnisku pod zarzutem korupcji. Podejrzenia pozostały podejrzenia, ale nasza dobra Vera wkrótce potem zrobiła sobie zdjęcia z filantropem i filantropem papą Sorosem. Ciekawy…

Nawiasem mówiąc, „anielska” – a zwłaszcza chrześcijańska – natura i „autentyczność” pana Engla została ukazana także w inny sposób.

Na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego Viktor Orbán powiedział kiedyś, że rząd prowadzi konserwatywną politykę, że wszystko kręci się wokół religii, narodu i rodziny. Powiedział to jako polityk chrześcijańsko-społeczny. Wspaniały. To prawda, że ​​jego partia należy do Partii Ludowej, która nie jest konserwatywna i chrześcijańska...

Innym razem na posiedzeniu LIBE-Komisja powiedział, że „jeśli wystarczająco mocno wciśniemy im (czyli Węgrom – FT) do głów, zrobią, co chcemy. Oto jak to się dzieje”. (Można dodać: tutaj, w związku...)

Powiedzmy to: to, co powiedział tutaj Engel, jest gangsterskie. Lewicowo-liberalny, globalistyczny bandyta w stylu.

Więc pytam poetycko, w jakim sojuszu jesteśmy??

Aha, a tymczasem zdałem sobie sprawę: nomen est omen jest nadal aktualne w przypadku Franka Engela.

Nie z powodu Engela, ale z powodu Franka. Zwłaszcza jeśli jest to Szwajcar.

Autor: Tamás Fricz, politolog