Wspominamy Jánosa Brennera, męczennika i proboszcza beatyfikowanego 1 maja 2018 roku, który został brutalnie zamordowany w nocy z 14 na 15 grudnia 1957 roku.
Pewien wierzący wspomina kapelana ze świętym życiem: „Miał pewien blask, którego nie da się opisać słowami. Ludzie go kochali i starali się iść tam, gdzie był i słuchać jego słów. Miał w sobie coś, co przyciągało ludzi. To był jego główny grzech: był kochany przez młodych i kochany przez starych. Pozyskał wielu ludzi do wiary, do Kościoła. Nie potrafił przejść obok człowieka bez zatrzymania się i powiedzenia mu choćby kilku słów. Ten nieustanny słodki uśmiech na jego twarzy... Poważnie głosił słowo Boże iw każdej chwili dawał świadectwo swojej wierze. Dobrze było iść z nim do spowiedzi, bo potrafił udzielić rady”.
Wszystko to spotkało się z dezaprobatą władz komunistycznych, zwłaszcza fakt, że kapelan miał do czynienia także z młodzieżą. Jego nauczyciele religijni i duszpasterze opowiedzieli nam, jak poważną pracę wykonywał w ich kręgu, nie tylko udzielając im lekcji religii, ale także grając i uprawiając z nimi sport.
János Brenner zdawał sobie sprawę, że wykonywanie profesji kapłańskiej było w tym czasie zadaniem jeszcze trudniejszym niż w czasach, gdy zakony zostały rozwiązane. Odnosi się do tego również następująca myśl z jego dziennika duchowego: „Panie, Ty wiesz, że nie szukam szczęścia w tym życiu, bo wszystko złożyłem w Tobie. Panie, wiem, że nie oszczędzisz swoim cierpieniom, ponieważ oni czerpią z tego niezmierną korzyść”.
Pewnego jesiennego wieczoru, gdy wracał na małym motorze z Farkasfy do domu, nieznani ludzie z lasu rzucali w niego kłodami, ale on zręcznie ich unikał. Kiedy wrócił do domu, powiedział: „Nie mieli szczęścia!” – i wyszło im to na dobre.
Błogosławiony János Brenner/Źródło: Wikipedia
Do dziś nie wiadomo dokładnie, co wydarzyło się tamtej nocy z 14 na 15 grudnia 1957 roku. Mamy do dyspozycji tylko fragmenty mozaiki – zeznania podejrzanych i skazanych, a także wspomnienia niektórych naocznych świadków i ślady – na podstawie których historyk prawa Frigyes Kahler zrekonstruował to, co się wydarzyło.
Według naocznych świadków 14 grudnia w Szentgotthárd było dużo ludzi. Zorganizowano przyjacielski wieczór dla radnych, a jednocześnie odbył się bal policyjny. Grabarz z Rábakethel, przygotowując miejsce pochówku młodego zmarłego następnego dnia, zauważył grupę w skórzanych kurtkach wokół kościoła i cmentarza. A proboszcz pojechał do Farkasfy na spowiedź bożonarodzeniową i nocował u rodziny, bo następnego ranka odprawił tam mszę.
Około północy siedemnastoletni młodzieniec zapukał do sali parafialnej z prośbą o udzielenie sakramentów ciężko choremu wujowi. János Brenner podszedł do kościoła, zawiesił na szyi torbę chorego, w której niósł Najświętszy Sakrament, i wraz z towarzyszem wyruszył ciemną jak smoła ścieżką prowadzącą przez szczyt wzgórza w stronę Zsidy. Po drodze był kilkakrotnie atakowany, ale udało mu się uciec. W końcu został złapany w pobliżu domu podejrzanego pacjenta. To również dowodzi, że jego zabójcy wiedzieli: János Brenner poważnie traktuje swój zawód. Dlatego czekali pod wskazanym adresem. I tam, z Najświętszym Sakramentem na szyi, został zabity trzydziestoma dwoma pchnięciami. Z protokołu sekcji zwłok wiemy również, że na ciele widoczne były liczne złamania kości gnykowej i rogów chrząstki krtani. Nie może to być spowodowane uduszeniem, uraz powstał w wyniku nadepnięcia na szyję i nadepnięcia na nią. Biały biurowy kołnierz wielebnego miał ślady brudu, widać było na nim również zarys podeszwy buta. Chcieli go nie tylko zabić, ale także upokorzyć.
Śledztwo było farsą, wszyscy byli podejrzani, nawet proboszcz. Ostatecznie jedna osoba została skazana na karę śmierci przez sądy rejonowe i powiatowe, a następnie Sąd Najwyższy ją uniewinnił. Później skazano chłopca, który wyprosił z parafii Jánosa Brennera.
„Tym, którzy miłują Boga, wszystko służy ku ich dobru” (Rz 8,28) – motto Nowej Mszy Jánosa Brennera było także naczelną zasadą jego życia kapłańskiego. W tym duchu żył i umarł za Chrystusa i za powierzonych mu ludzi. Podczas jego krótkiego, ale kochającego Boga życia, wszystko obróciło się na jego korzyść, nawet (a może przede wszystkim) śmierć, ponieważ jego krew była także ziarnem chrześcijaństwa.
„Dobry pasterz życie swoje oddaje za swoje owce”.
János Brenner to zrobił: oddał życie za nieistniejącego pacjenta, oddał życie za swoje powołanie, za Chrystusa. Był zdolny do wszelkich poświęceń. Nie bał się gróźb ani prześladowań.
Beatyfikacja Jánosa Brennera w 2018 roku na Wzgórzu Pamięci w Szombathely Fot. Wikipedia
Szukając przyczyny zabójstwa, w trakcie śledztwa postawiono młodemu pastorowi kilka zarzutów (zazdrość, handel ludźmi), co mogą udowodnić, ale nie znaleźli nikogo, kto powiedziałby o nim coś złego. Pod koniec śledztwa ktoś zauważył: „Odbył się proces kanonizacyjny Jánosa Brennera!” Życie kapłana o czystym sercu, uczciwego, wiernie służącego sprawie Bożej stało się dla każdego oczywiste. Nie był przemytnikiem ludzi, był rybakiem ludzi.
Od 2010 roku w każdą sobotnią noc przed trzecią niedzielą Adwentu piesi pielgrzymi wyruszają w godzinach wieczornych, ze świecznikami i pochodniami, odprawiając Drogę Krzyżową z kościoła w Rábakethel, przez lasy i pola, podążając ścieżką do którego zaprosili zabójcy, młody ksiądz, który wierzył w jego obronę, zmarł jako męczennik sakramentu ołtarza, 12 dni przed swoimi 26. urodzinami, w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach.
Źródło i pełny artykuł: velvidek.ma
Wyróżniony obraz: Wikipedia
