Oczekuje się, że po sobotniej ciszy wyborczej ponad 50,8 miliona uprawnionych Włochów pójdzie dziś do urn od siódmej rano do jedenastej wieczorem, aby wybrać dziewiętnastą kadencję ustawodawczą i sześćdziesiąty ósmy rząd od czasów drugiej wojny światowej, w którym dwie wielkie koalicje, centroprawicowa kierowana przez Giorgię Meloni i centrolewicowa kierowana przez Enrico Lettę, konkurują ze sobą.

W obecnych wyborach w sześćdziesięciomilionowym kraju liczba uprawnionych do głosowania jest największa, co można tłumaczyć starzeniem się społeczeństwa. Spośród ponad pięćdziesięciu milionów Włochów 4,7 miliona mieszka za granicą iw ostatnich dniach głosowało korespondencyjnie.

Nowością w wyborach jest zmniejszenie liczby parlamentów, gdyż to wyborcy zadecydują o losie 200 mandatów w Senacie zamiast dotychczasowych 315, a do izby niższej zamiast dotychczasowych 630 wejdzie 400 posłów. Wśród nich czterech senatorów i ośmiu przedstawicieli jest wybieranych przez Włochów za granicą. Po raz pierwszy minimalny wiek uprawniający do głosowania w wyborach do izby wyższej wynosi 18 lat, wcześniej było to 25 lat.

System wyborczy jest mieszany, jedną trzecią mandatów obsadzają kandydaci indywidualni, a dwie trzecie kandydaci listowi.

Na kartach do głosowania są też dwie wielkie koalicje. W skład centroprawicowego sojuszu wchodzą Bracia Włoscy (FdI) kierowany przez Giorgię Meloni, Liga kierowana przez Matteo Salviniego, Hajrá Italia (FI), której prezesem jest Silvio Berlusconi, oraz inne mniejsze partie.

W ostatnich sondażach przed głosowaniem, zaprezentowanych dwa tygodnie temu, włoscy bracia okazali się najpopularniejszą partią z prawie 25 proc. W wyborach parlamentarnych pięć lat temu wciąż osiągała wyniki poniżej pięciu procent

FdI teraz – jako wiodąca siła koalicyjna – nominuje Giorgię Meloni na premiera, która byłaby pierwszą kobietą premierem kraju.

W programie prawicy na pierwszym miejscu jest redukcja użyteczności, a między innymi chcą oni kompleksowej reformy podatkowej, powstrzymania nielegalnej imigracji, renegocjacji podziału funduszy unijnych oraz poprawki do konstytucji wprowadzającej bezpośrednie wybory głowy państwa.

Centrolewicowa koalicja składa się z Partii Demokratycznej (PD) kierowanej przez Enrico Lettę, Zielonych, Włoskiej Lewicy (SI) i Europa+ kierowanej przez Emmę Bonino. Program wyborczy centrolewicy zakłada kontynuację polityki gospodarczej ustępującego rządu Mario Draghiego, nadanie obywatelstwa dzieciom imigrantów studiującym we Włoszech oraz wzmocnienie europejskiej osi tworzonej wspólnie z Berlinem i Paryżem.

Formowanie rządu rozpocznie się w drugiej połowie października. Głowa państwa najpierw konsultuje się z przywódcami frakcji i partii. Głowa państwa powierza liderowi zwycięskiej partii lub koalicji utworzenie rządu, jeśli większość wydaje się pewna. W przypadku braku zdecydowanej większości konsultacje mogą zostać opóźnione. Ponieważ wybory odbywają się jesienią po raz pierwszy od 1919 r., zarówno głowa państwa, jak i partie są zainteresowane jak najszybszym utworzeniem rządu, ponieważ zarządzanie kryzysem energetycznym i przygotowanie przyszłorocznego pakietu budżetowego, jak również wypełnienie międzynarodowych zadań Rzymu, są pilnymi czynnikami.

Źródło i pełny artykuł: Magyar Hírlap

Wyróżniony obraz: AFP/Eliano Imperato