Po raz pierwszy w świeckim miejscu pokazywana jest wystawa Węgierscy Męczennicy Kościoła Wiernego. W centrum konferencyjnym Uniwersytetu im. Jánosa Selye odbyła się wystawa panelowa stworzona przez Narodowy Komitet Pamięci upamiętniająca męczenników okresu PRL. W Komáromie zorganizowano także konferencję z udziałem znanych historyków i osobistości kościelnych.

Jak zaznaczono na otwarciu, celem Wydziału Nauk Historycznych Reformowanego Wydziału Teologicznego UW poprzez organizację konferencji połączonej z tą wystawą jest ożywienie dialogu dotyczącego dyktatur XX wieku, jakie ucierpiały w naszych historycznych kościołach.

Alfréd Somogyi, dziekan Wydziału Teologii Reformowanej, w przemówieniu otwierającym wystawę powiedział, że w czasach komunistycznej dyktatury liczyli się ci, którzy stali w kolejce, a tych, których nie trzeba było usuwać, a przynajmniej uniemożliwiać. Każdy obraz, zdanie i przesłanie wystawy zasłania zasłonę i rzuca światło na siebie, na bolszewickie korzenie, w których przejawia się szatańska wola – powiedział.

 „Ta idea ma problem z dwiema rzeczami: z Bogiem iz człowiekiem, zwłaszcza z człowiekiem bogobojnym” – podkreślił.

Jego zdaniem ta wystawa jest ważna także dlatego, że upamiętnia osoby kościelne, które zachowywały się w sposób, jakiego można by oczekiwać od wszystkich osób kościelnych – powiedział tak, nawiązując do historycznego faktu, że niestety ówczesne władze kościelne byli tymi, którzy byli najbardziej rozczarowani obecną władzą świecką i „uczynili z kościoła uległy, walczący o pokój, a nawet służący”.

Jak powiedział, na tej wystawie możemy poznać losy 20 duchownych, duszpasterzy, księży i ​​zakonników, którzy stanęli w obronie idei, prawd, wartości i wiary, które podjęli i wyznawali. „Część z nich została rozstrzelana przez Rosjan, część po prostu zniknęła, część została pobita na śmierć, część została osądzona i stracona. Niektórzy zostali po prostu przejechani przez ciężarówkę, aby wyglądało to na wypadek, niektórzy zostali internowani i nie wiadomo, gdzie zginęli, niektórzy zostali uwięzieni i pozostawieni na śmierć bez pomocy medycznej. Z materiału wystawy wyłaniają się przed nami dwa światy. System dyktatury bolszewickiej, który chce się z uśmiechem unicestwić, przeciwstawia się jej swoją 2000-letnią historią, ciężarem i ciężarem przez każdą kruchą i zniszczalną osobę Kościoła chrześcijańskiego” – powiedział dziekan Wydziału Teologicznego. .

„Są tutaj przed nami, aby wyleczyć nas z naszego sceptycyzmu, naszej gotowości do kompromisu i naszej gotowości do wyrzeczenia się ratowania własnej skóry. Oni są tutaj przed nami, aby dawać przykład, ponieważ my też jesteśmy ludźmi Kościoła i nauki, musimy być przykładem dla tych, którzy są nam powierzeni” – podsumował swoje przemyślenia.

Po otwarciu wystawy rozpoczęły się wykłady plenarne, na których uczestników konferencji powitał rektor uczelni György Juhász. Wykład wygłosił ks. Kanonik László Tóth, wikariusz arcybiskupa: „CEDRY LIBAŃSKIE” – O kościelnej i narodowej jednoczącej roli węgierskich kapłanów wyżynnych w czasach komunizmu, następnie Lóránt Rákos, główny urzędnik duchowny Słowackiego Reformowanego Kościoła Chrześcijańskiego: Słowacki Reformowany Kościół Chrześcijański pod ciężarem prawa socjalistycznego. W drugiej części konferencji prezentacje wygłosili historycy Imre Molnár, Géza Erdélyi, Attila Viktor Soós, Zsolt Buza i László Bukovszky.

Źródło i pełny artykuł oraz zdjęcie: Erika Szalai/Felvidék.ma