Kiedy chodziłem do liceum, moi nauczyciele nie bali się zwolnienia, byli fizycznie maltretowani przez policję podczas protestów w 2006 roku.
Uczęszczałem też do katolickiego liceum. Jako nastolatkę głęboko poruszył mnie fakt, że w polityce placówki było też napisane, że nie mogę przebywać poza szkołą – bo dobrowolnie lub nieświadomie reprezentuję swoją szkołę nie tylko na lekcjach, ale i na ulicy.
Problem nigdy nie polega na tym, że ktoś wyraża swoją opinię, nacisk kładzie się na styl.
Uważam, że w państwowym liceum też niedopuszczalne jest, by na jakiejkolwiek demonstracji uczniowie przemawiali w tonie podobnym do Lili Pankotai, bo nie tego byśmy oczekiwali od intelektualistów przyszłości.
Zgodnie z późniejszym oświadczeniem młodej dziewczyny, ona również stanęła w obronie własnej szkoły i nauczycieli podczas demonstracji 23 października. Uczęszczałem do katolickiego liceum za rządów Gyurcsány'ego
nie chodziliśmy w kurtkach na zajęcia z powodu kryzysu wywołanego wojną, ale dlatego, że ówczesny rząd odebrał wsparcie szkołom kościelnym.
Za rządów Orbána wzrosło wsparcie dla szkół kościelnych, stale rosły także pensje nauczycieli. Więc kogo reprezentowała Lili Pankotai? Na pewno nie obok szkół kościelnych.
Bo kto byłby alternatywą dla obecnego rządu? Gergely Karácsony, Péter Márki-Zay czy politycy Momentum, którzy pojawili się na demonstracji, którzy radośnie uścisnęli sobie dłonie z Ferencem Gyurcsány przed wyborami parlamentarnymi? Może sama Klára Dobrev przyniesie dobrobyt szkołom religijnym?
Oczywiście później okazało się też, że studentka nie uważa się za religijną, ale wtedy przynajmniej nie powiedziałaby, że chce tylko dobra dla kościoła. Rozumiem też, że ich pokolenie będzie decydowało, kto jest ojcem, a kto matką, ale to też pokazuje, jak dobrze dla nich, że to jeden z największych problemów w 4,5-minutowym przemówieniu.
W czasie mojej nauki w liceum moi nauczyciele nie bali się zwolnienia, podczas demonstracji w 2006 roku policja znęcała się nad nimi fizycznie – tak wtedy przyjmowano opozycję.
A politycy, którzy słuchali Lili Pankotai, osobiście nazywają obecny system dyktaturą, a ówczesny demokracją.
Dziś w internecie każdy może rzucić na antenę swoją opinię, życzyć premierowi śmierci bez żadnych konsekwencji, a policja moralności nikogo nie zabierze za zniesławienie. Ale wiara, że „nikt nie ma nade mną władzy” jest dość naiwną myślą, po takiej intelektualnej manifestacji można tylko życzyć powodzenia w poszukiwaniu przyszłej pracy.
Lili Pankotai uważała, że to nic innego jak wyrażenie opinii – choć jest to najpiękniejszy przykład tego, jak opozycja wykorzystuje tych, których da się poprowadzić.
Źródło: vasarnap.hu
Wyróżniony obraz: Mandiner
