„Naród, który nie zna swojej przeszłości, nie rozumie swojej teraźniejszości i nie może tworzyć swojej przyszłości!”
Europa potrzebuje Węgier... które nigdy nie dały się pokonać.

Za panowania Salomona, w 1071 r., Pieczyngowie ponownie najechali Szerémség z dużą armią, gdzie zrabowali znaczne łupy.
Za atakiem stali bizantyjscy Grecy , którzy nakłonili Pieczyngów do ataku na Węgry. Na wieść o tym Salamon, Géza i László natychmiast udali się na granicę, by bronić kraju. Zdobyli zamki Nándorfehérvár i Szerém, odnosząc wspaniałe zwycięstwo nad Pieczyngami i podżegającymi Grekami bizantyjskimi. Jednak ze względu na podział bogatych łupów ponownie pojawił się antagonizm między Salomonem a Gézą. (W każdym przypadku, gdy omawiamy wydarzenia waśni o tron, można odkryć wspólny element. Mianowicie, że za jednym z królów lub książąt aspirujących do tronu, w każdym przypadku interesy niemieckie i poparcie stoisko cesarskie).

14 marca 1074 IV.
Henrik wspierał go w starciu Salamona z braćmi Árpád - Gézą i László. Salomon poniósł druzgocącą klęskę i był w stanie uciec tylko na zachodnią granicę z resztą swoich ludzi. (Nie miał też szczęścia do swojego zwolennika, gdyż w tych latach wybuchła walka o władzę między cesarzem a papiestwem, która związała wszystkie siły Henryka IV.) Panowie węgierscy pozbawili Salomona tronu i zastąpili go Gézą . (Bitwa pod Mogyorodem związana jest z jeleniem, które pojawia się na scenie po bitwie, niosąc w rogach płonące świece. W ślad za jeleniem László i Géza osiedlili się nad brzegiem Dunaju, gdzie założyli kościół na terenie ​​dzisiejszy Vác dla upamiętnienia ich zwycięstwa.Franciszkanie stoją w pobliżu dzisiejszego biskupiego kościoła katedralnego, w którym został pochowany król Géza.)

Po Gézie na tron ​​wstąpił jeden z największych królów w historii Węgier, Szent László z Árpád-házi (1077-1095).
, niemiecki wasal, który został pozbawiony tronu, początkowo przyjął władzę László, ale wkrótce zorganizował przeciwko niemu spisek. Wojska niemieckie ponownie najechały kraj w 1079 r., ale wkrótce się wycofały. Chociaż László odbił w tej kampanii zamek Moson i wypędził wroga z kraju, Salamon nawet wtedy nie zrzekł się tytułu królewskiego.


dał przykład swoim wzorowym życiem chrześcijańskim, swoimi surowymi prawami, które zaprowadziły porządek w kraju, swoimi budowlami i



Niemal bez wyjątku kampanie László rozpoczęły się w wyniku próśb o pomoc ze strony krewnych i sojuszników. Święty László był królem-rycerzem przed swoim czasem. Jego najważniejsza kampania była w Chorwacji, kiedy jego szwagier Zvonimir, chorwacki król, zmarł w 1089. Królowa Ilona, ​​siostra László, zwróciła się do króla Węgier z prośbą o pomoc w okiełznaniu chorwackich panów uwikłanych w spór o tron. László wyjechał na wybrzeże w 1091 roku. Na ścieżce wojennej prowadzącej do Dalmacji László zdobył szereg fortyfikacji, a następnie zjednoczył się z wojskami chorwackimi, które wezwały go na pomoc. László zajmował część Slawonii. (Slawonia oznaczała wówczas cały obszar Dalmacji i Chorwacji. Dalmacja została zajęta przez Kálmána Księgowego dopiero w 1097 r. i przyłączona do Królestwa Węgier. Kálmán koronował się na króla Chorwacji w 1102 r. i od tego czasu aż do 1918 r. przez ponad osiem lat stulecia Chorwacja prawnie należała do Królestwa Węgier).

Prawie dwie dekady panowania św. László upłynęły pod znakiem legislacji, zaprowadzenia pokoju i bezpieczeństwa w kraju, budowli i
umocnienia organizacji Kościoła.
Jednak nie zawsze mogło to nastąpić w pokojowych warunkach. W końcu walka o władzę między papieżem a cesarzem szalała w Europie w drugiej połowie XI wieku. Ekspansja Wenecji nieustannie zagrażała państwom bałkańskim. W 1085 roku Pieczyngowie po raz enty najechali kraj ze wschodu. I tym razem nie uniknęli swojego losu, László zadał im dotkliwą klęskę. Krąg wroga otoczył kraj, ale król László odparł wszystkie obce ataki.

W 1091 roku, podczas powrotu do domu z Chorwacji, nadeszła wiadomość, że Kuniowie ponownie najechali Siedmiogród z dużą armią i sieją spustoszenie.
Król László, jak za każdym razem, gdy kraj był atakowany, maszerował tam ze swoją armią i odniósł wspaniałe zwycięstwo. Siła popchnęła go również do tej kampanii, ponieważ św. László był królem stróżem, który za wszelką cenę chronił dziedzictwo Kotliny Karpackiej. W narodowej wojnie obronnej rycerski król odniósł legendarne zwycięstwa nad Kunisami, którzy najechali nasz kraj pod dowództwem Kapolców, a później Ákosów. Jest legendarny, ponieważ między innymi z tymi bitwami wiążą się cuda i legendy. Przykładami są moneta św. László, hasadek Tordai lub popularne opowieści, które przetrwały na ustach ludzi, mówiące o pochodzeniu nazwy Csíkszépvíz.

W drugiej połowie panowania László prowadził coraz aktywniejszą politykę zagraniczną.
Nasz wielki król chronił kraj w każdym przypadku, ponieważ nadal znał „tajemnicę” Árpádów, że na atak należy odpowiedzieć jeszcze silniejszym kontratakiem. W przeciwnym razie zewnętrzne działania militarne będą się tylko nasilać. To prawda, nawet jeśli kraj był atakowany przez wojska chrześcijańskie, odpierał je w taki sam sposób, jak Peszeni i Kunowie. Ataki na sąsiednie kraje były również uzasadnione, ponieważ były spokrewnione z Polakami, Czechami i Chorwatami, a jeśli gdziekolwiek toczył się spór o tron, zgodnie z XI-wiecznymi zwyczajami i oczekiwaniami moralnymi, strona prosząca o pomoc był jego/jej bratem, szwagrem, siostrzeńcem itp. musiał jechać na wezwanie.

W 1092 roku tak toczyła się wyprawa rosyjska /Halics, później ziemia Galicja/ przeciwko księciu ruskiemu, który podburzył Kipczaków i Kunów do naszego kraju.
Armia węgierska wróciła zwycięsko do domu.
W 1093 László wmieszał się w polski konflikt domowy. Z tym historycznym wydarzeniem wiąże się również ciekawa historia. W 1095 roku król László i jego armia ponownie znajdują się na wojennej ścieżce.
Tym razem jechał do Pragi, skąd nadeszła prośba o pomoc. Jego kuzyn został skrzywdzony, powinien był zostać osadzony na tronie. Jednak po drodze zachorował i został przewieziony do zamku Nyitra, gdzie król László zmarł 29 lipca 1095 roku. (Należy zauważyć, że król był wcześniej zdrowy. Jego nagła śmierć jest zastanawiająca, jeśli weźmiemy pod uwagę, że László, mistrz węgierskiego powstania,
zmarł w najgorszym z węgierskiego punktu widzenia okresie). W całej Europie węgierski król już za życia otaczany był wielkim szacunkiem i szacunkiem. Potwierdza to również fakt, że przywódcy Europy i papież planowali wyznaczyć László na przywódcę planowanej nowej krucjaty.

Imię św. László jest używane przede wszystkim przez zakony rycerskie, stowarzyszenia rycerskie, tradycjonalistów, stowarzyszenia sztuk walki, siły zbrojne i formacje wojskowe.
Całe jego życie uprawnia go do miana najważniejszego patrona węgierskiej historii.
Siedmiogrodu i znajdującego się w nim Székelyföld, a także granic, węgierskich żołnierzy i straży cywilnej . Pamięć o nim pielęgnują tradycjonaliści, kościoły i miasta (Várad, Győr). Żołnierze węgierscy od średniowiecza do końca drugiej wojny światowej, kiedy to szli do szarży w każdej bitwie, Szent László, pomóż! okrzyk bojowy opuścił ich usta.

Waga Minęło
dwieście lat od założenia państwa prowadzonego przez Árpáda do śmierci św. László. Te dwa stulecia były okresem węgierskich sukcesów i zwycięstw. Ponad sto bitew miało miejsce między Węgrami a ich przeciwnikami, z których bitwa pod Augsburgiem w 955 roku była jedyną uznaną za decydującą porażkę. Nie było to jednak na tyle decydujące, by mogło obnażyć potęgę i wielkość Księstwa Węgierskiego. Niemniej jednak węgierska historia spisana przez obce ręce, zarówno w książkach specjalistycznych, jak i podręcznikach szkolnych, podkreśla to i obraca przeciwko rozwojowi naszego narodu i narodu. Trzeba z tym skończyć, co jest bardzo łatwym zadaniem, ponieważ wystarczy zestawić obok siebie niezliczone pozytywy węgierskiej siły twórczej i fałszywe twierdzenia. Nie inaczej jest dzisiaj.

Autor: Ferenc Bánhegyi

Źródło obrazu okładki: YouTube

Z dotychczas opublikowanymi fragmentami można zapoznać się tutaj: 1., 2., 3., 4., 5., 6., 7., 8., 9., 10.