Życie innych ludzi, sukces innych ludzi, cudze dzieci

„W dniu, w którym grzech rozkoszuje się obrazem niewinności, niewinność zostaje wezwana do samousprawiedliwienia przez ciekawe przejście” – Albert Camus

Trudno będzie spokojnie mówić o Lócim i jego bracie Olivierze, o ich sprawie, o ukrzyżowaniu i pociągnięciu za sobą rodziny w duchu czasu. Trudno, bo ich jedyną zbrodnią jest normalność.

Paradoksalnie, historia Lóciego i Olivéra nie zaczyna się od Lóciego i Olivera, dziesięcio- i ośmioletnich nastolatków, ale od dzieci z innego społeczeństwa, społeczeństwa, które w pewnym momencie, na drodze do głupoty dobrobytu, zdecydowała, że ​​jej dzieci mogą być teraz kimkolwiek i czymkolwiek, poza oczywiście fizycznym - dorosły obdarzony zdrowiem psychicznym nie jest, bo to nie jest zbyt modne w dzisiejszych czasach. Jednak Zachód nie poprzestał na tym, to nie jest jego zwyczaj, zaczął szerzyć „ideę” – która decyduje o tym, kto, co i jak wychowywać dzieci odsuwając rodziców – i chciał zobaczyć swój wielki projekt edukacyjny we wszystkich swoich koloniach. Nawet na Węgrzech.

W naszym kraju jednym z symbolicznych kamieni milowych na drodze idei był nagrodzony Oscarem w 2016 roku Wszyscy , który według żyjących duchem czasu krytyków „stawia poważne pytania pedagogiczne, w tym szkodliwe skutki uboczne konkurencyjnej duch." Myślę, że nie chodzi o nic innego, jak o to, jak niszczyć dzieci w młodym wieku, wprowadzając je w błąd, oszukując i wychowując do miernoty.

Nie oznacza to, że wszyscy są do czegoś utalentowani, dlatego wspólnym zadaniem rodzica i nauczyciela jest znalezienie obszaru odpowiedniego dla zdolności i zainteresowań dziecka, w którym może odnieść sukces. NIE.

Wysyła wiadomość, że w określonym gatunku – w filmie jest to śpiewanie, refren – pozwalamy dziecku pozbawionemu talentu zachowywać się tak, jak mu się podoba – nucić w filmie – wprowadzając je na ścieżkę, na której gwarantowana jest porażka, rujnując wszystko inne w tej dziedzinie.Występ naprawdę utalentowanego dziecka. Wszystko to w imię obłudnie skonstruowanego, fałszywego współczucia.

W ten sposób dochodzimy do historii Lóciego i Olivera oraz ich wielostopniowych rodziców. Attila i jego partner już zakładając rodzinę postanowili, że będą żyć ze swoimi dziećmi w zdrowiu fizycznym i psychicznym, wychowując chłopców zgodnie ze ścisłym zestawem wartości. Oboje dzieci są pracowite i grzeczne, Olivér jest wzorowym uczniem, Lóci otrzymał świadectwo na koniec roku tylko jedną czwórkę oprócz piątki. Nie mają smartfonów, tabletów ani elektronicznych gadżetów, z internetu mogą korzystać tylko pod nadzorem rodziców, ale Attiláowie filtrują też treści telewizyjne, ale węgierskie bajki ludowe i Frédi-Béni mogą lecieć w każdej chwili. W wolnym czasie we własnym domu grają razem w pinball, udzielają się towarzysko, grają w karty, pokazują pokazy slajdów i lubią kręcić kostką Rubika.

Epoka kamienia łupanego, prawda?

Poza tym uprawiają też sport, preferując zajęcia na świeżym powietrzu i choć Attila nie zawsze lubił biegać, to wolał piłkę nożną, chłopaki biegają i siłują się, a dzięki stowarzyszeniom sportowym są pod stałą kontrolą zawodową i zdrowotną . Po węgiersku są zdrowi fizycznie, ich test InBody (pomiar składu ciała – red.) jest idealny. Nawiasem mówiąc, obaj otrzymali w swojej szkole świadectwo uznania za doskonałe wyniki w nauce, a Lóci otrzymał także specjalny dyplom uznania za osiągnięcia w ogólnopolskich zawodach sportowych. Ale uznanie osiągnięć sportowych starszego chłopca nie jest niczym nowym: w 2021 roku z okazji węgierskiego Dnia Sportu został nagrodzony przez burmistrza – jako biegacz-amator – „w uznaniu wybitnych wyników sportowych osiąganych w najróżniejszych dyscyplinach”. zawodów biegowych, a także za wzorową postawę sportową i wytrwałą pracę”.

przypadek Lóciego, który legalnie maraton w Sarajewie Imre Csontosa, który doniósł na swoich rodziców za „patroszenie i samobójstwo”. -zniekształcenie obrazu” Sprawę relacjonowało już kilka portali, jeden z najbardziej szczegółowych artykułów prezentujących stanowiska obu stron ukazał się na Családinet.hu, dlatego ze względu na obszerność nie będziemy tutaj powtarzać szczegółów.

Zamiast tego musimy zapytać, czy obecnie na Węgrzech, w ramach prawnych – tj. bez narażania małoletniego – i mając na uwadze zdrowie fizyczne i psychiczne, talenty i pragnienia jego dziecka, każdy rodzic ma prawo wychowywać je tak, jak czego on chce.chce bez bycia za tym ciągniętym?

Mówiąc prościej: czy możemy wychować silne, pewne siebie, zdeterminowane, samoświadome, zdrowe, rozsądne dzieci bez policji i procedur opiekuńczych, które zawdzięczamy Imrékowi Csontosowi?

Warto tutaj zaznaczyć, przynajmniej w nawiasie, że Csontos nie szkalował rodziców otyłego nastolatka, który włóczy się po ulicy, dołącza do gangów, pije alkohol czy narkotyki, ale nie! Zastanawiam się dlaczego?

Nazywany Csonti, po raz pierwszy spotkał Lóciego i jego ojca 25 kwietnia tego roku na „Małym Maratonie Dunajskim”. Sam wygrał wyścig na 10 km w Ráckeve z rekordem trasy 35:25. W tych samych zawodach Lóci zajął 13. miejsce w klasyfikacji generalnej z czasem 46:21 na 172 biegaczy, co dało mu 2. miejsce w tzw. kategorii młodzieżowej (0-17 lat). Csontos opisał to we wspomnianym wywiadzie w następujący sposób: „szybkość chłopców nie jest szczególnie wybitna”.

Attila ma zwyczaj robienia wielu zdjęć, uwieczniania osiągnięć dzieci - już jest winny! – zrobił to samo w tej konkurencji, ale nie mogło powstać zdjęcie, na którym Csontos pogratulowałby swojemu nieletniemu zawodnikowi występu, po prostu dlatego, że taki gest nie był wykonany z jego strony.

Trener tak wspomina to wydarzenie:

„Po raz pierwszy zobaczyłem małego chłopca i jego ojca na biegu w Rákkeve. Pomyślałem, co on tu u licha robi? Nie złożyłem wtedy raportu, ale kiedy zwróciłem uwagę na artykuł o maratonie w Sarajewie, zdecydowałem się go złożyć”.

Po maratonie Csontos złożył zawiadomienie na policji i zawiadomił wydział opiekuńczy, zgodnie ze swoim zapewnieniem „podjął wszelkie niezbędne kroki” – wszystko to nie próbując nawet skontaktować się z rodziną przed złożeniem zawiadomienia, nie zabiegał o nie w żaden sposób, ani nie inicjował rozmowy z rodzicami, ani z dziećmi, które jego zdaniem powinny być chronione. Po jego gorączkowych staraniach o złożenie skargi kuratorskiej, procedura ochrony dziecka ruszyła z niespotykaną szybkością, pracownicy urzędu zarejestrowali się już u rodziców na „przyjazne” badanie środowiskowe. Csontos więc, nie znając lub nie musząc znać rodziny, natychmiast zmusił władze do działania.

Wyraża opinię, mówi. Jak on wyraża swoją opinię w ten sposób?

Po tym Attila podszedł do niego i zaprosił do siebie na rozmowę, na co trener się zgodził, po czym szybko się wycofał, mówiąc ojcu, że powinni zejść do niego na trening, a on pokaże to i tamto dzieci.

W końcu nie ma w tym nic dziwnego, ja też zgłaszam nieznajomych dla kaprysu, jeśli nie podoba mi się ich blog, a następnie oferuję im swoje usługi. Bo tak to się robi.

Ale nawet to nie byłoby problemem, gdyby Csontos we wszystkich swoich wypowiedziach nie omieszkał podkreślić, że składa raport wyłącznie w interesie dzieci.

Ze względu na Lóciego i Olivera, którzy o zgłoszeniu dowiedzieli się od swoich kolegów z drużyny podczas treningu, a potem wrócili do domu z płaczem, przerażeni więzieniem ojca i powiedzieli, że woleliby nigdy więcej nie biegać.

Czy to nie wspaniałe?

Czy Imre Csontos zdawał sobie sprawę, że wkroczył na ścieżkę, ciągnąc za sobą rodzinę z dwójką dzieci, z której nie sposób zboczyć ani zawrócić. Wszyscy muszą przez nią przejść, a decyzję podejmą władze na rozwidleniu dróg przed metą. Albo powiedzą Csontosowi prawdę, albo nie. Sądząc po jego minie, trener w ogóle nie liczy na tę drugą opcję. Mógłbyś policzyć. Ze swojej strony jestem przekonany, że przegra, zasłużenie, rzucając duży znak zapytania na jego dotychczasową, a zwłaszcza dalszą działalność. Takie jest moje zdanie, hm.

Wszystko, co Lóci i Olivér muszą zrobić, to przezwyciężyć swoje wątpliwości i zrobić to, co robili: jeśli mają ochotę biec, biegnij, jeśli chcą grać w piłkę nożną, grać w piłkę nożną, jeśli chcą pływać, pływać, jeśli chcą bić się, bić się. I czytać książki. Dla mojej przyjemności. I dla własnej przyjemności.

Tradycja jest słuszna: co cię nie zabije, to cię wzmocni, a przegranego od zwycięzcy różni tylko to, że ten drugi wstaje jeszcze raz.

Świat nie jest bynajmniej przyjaznym miejscem, jest pełen samozwańczych światowych pacyfikatorów, dekoratorów i Imréka Csontosa. Jednak poza tymi syrenimi okrzykami, prawda jest zawsze obecna, wysmarowana śliną i błotem, ale jest i pewnego dnia zostanie ujawniona. Tym razem nie będzie inaczej. I tego dnia, oświetlonego światłem igły, stanie się to oczywiste

Dla Imre Csontosa w sprawie, którą rozpoczął, liczyło się tylko jedno: Imre Csontos.

Ale do tego czasu niech ryczy normalność! Krzycz na całe gardło! Słyszeliśmy wystarczająco dużo.

Zdjęcia zamieszczone w artykule zostały nam udostępnione przez rodzinę.

Tytuł nawiązuje do niemieckiego dramatu z 2006 roku: Das Leben Der Anderen , czyli życie na podsłuchu .